Àan.… aan Zaterdag, uw trouwda ag Ee hoop uit gans mijn hart
dat ge moogt gelukkig worden… Vaarw

Hij sloeg de motor aan en wierp re een
Doorheen een mist van tranen zag ze hem

hoek

 

« Voorbij... » steunde ze, de hand
« Het was enkel maar een korte
toneel … »

De schouders sc okken d onder ir
ze de huisdeur en vluchtte
op bed en drukte krampa

Onder haar handen vo
bekeek was het het gekr
voren, zónder zijn handtel

In haar wanhoop ve
het op de grond

 

Het hekken, dat de kleine tuin r
sloot, stond wagewijd open en aarze
man met lome, zware schreden.

De hemel was grauw en donl
bij, voortgejaagd door een nijd

ij het hekken gekomen |
naar de brede, gesloten poort \

De hovenier die de paadjes aan '
op en staarde hem aan

Is was het tegen zijn zin kwam de jongeman het pad opge-
stapt

— Is de kerk nog niet

— lochwel, tochwel, men
moet langs de zijdeurt i
ls… de huweljkspl
de de jongeman aarzelen

De hovenier trok verwonderd

de op de stok van zijn rakel
Weet meneer het niet 2

  

   

 

26