114 Algemeene regels, om de jeugd

kant, wanneer zij het antwoord niet fpoedig gee
noeg kunnen vinden , meer en meer verlegen
worden, en in de war geraken, naarmate men
langer wacht. Het gedurige jagen en drijven:
ss Nu, antwoord toch! Weet gij het nog niet?
<> Waar zijn uwe gedachten?” enz. , is niet ale
leen nutteloos, maar zelfs fchadelijk, omdat het
de kinderen in hunne overwegingen (toort Be=
fpeurt gij echter , dat het kind over het ante
woord niet nadenkt, dan moet gij het daartoe
op eene gepaste wijze aanfporen, doer, bij voore
beeld , te zeggen: „Nu, denk er nog eens
> overs ik verzeker u, dat gij het antwoord
s> Vinden zult.” Hierop moet gij nog eene poos
Wachten , en wanneer ook dan nog het ant-
woord achter blijft, de vraag niet aanftonds zelf
beantwoorden , of aan een ander kind doen,
maar hem in zijne overwegingen te hulp koe
men. Dit nu kan gefchieden door het kind,
door , of ook zonder vragen, iets te herine
neren, dat eenigermate met hetgene, waarna gee
vraagd wordt, in verband ftaat , zoo als, bij
voorbeeld , de omftandigheden, den tijd, de
plaats, waar iets gebeurd is; hetgene dat er
vooraf ging, dat gelijktijdig plaats had , of er
op volgde; de oorzaak of het uitwerkfel daar.
van, enz. Inzonderheid is hier van zeer veel
nut het vragen naar foortgelijke, of tegeugeftelde
dingen, waarover wij in de volgende les nader
zullen handelen. Kunt gij nogtans volftrekt
geen, of niet dan met veel omflags van het kind
een antwoord bekomen, verandert dan het ante
woord in de vraag, en rigt die zoodanig in,
Aat het flechts een gemakkelijk te vinden ja of
fee daarop behoeft te antwoorden. En d
in