IN ’T BLAUWE SCHAAP.

&
notaris en zal straks terugkomen. »
« Hij mag komen zooveel hij wil : ’t kan niet zijn! »

« Wat kan niet zijn? »
« Ziehier : ik ben een flinke jongen, de primus der

Hij moet u dringend spreken van wege zijnen

voerlieden. »
« Gij staat wel met uzelven, dat is bekend, » glim-

lachte Geertje.

Geert liet den schampscheut onverlet.

« De zoon van notaris Vlerinckx, Wannes’ patroon,
is ook flink, » ging hij voort.

« En dan? »

« En dan... Die zoon heeft onlangs voor de militie

geloot en een slecht nummer getrokken. Nu zou

Wannes’ patroon willen dat ik er in toestemde
1 2
lansier, gids

in de
plaats van zijn duurbaar kroost, kurassier,
of grenadier te worden. Begrepen? »

Geertje verschrok zoo geweldig, dat zij bijna de twee
taskens, welke zij van het kastje genomen had, om ze
op de tafel te zetten, liet op den grond vallen.

« Is het mogelijk! » riep zij de handen ineenslaan-
de, zoodra deze vrij waren.

« Woord van eerlijken voerman! » bevestigde Geert.

« Men wil u doen remplaceeren? » vroeg nO8 het
meisje, dat het niet scheen te kunnen gelooven.

« Ziedaar volle veertien dagen, dat Wannes mij
naloopt, en biedt, biedt. > antwoordde Geert.
« Ja, ik ben een flinke jongen, en men ZOU verre moeten
zoeken, om eenen plaatsvervanger van mijn slach te