aangelokt hebben. Enkele archeologische vondsten, zooals o.a.
de ontdekking van een Gallo-Romeinsche substructie op de wijk
Steenwerk te Belsele, op 16 Augústus 1864 (Zie Annalen van
den Oudheidkundigen Kring van het Land van Waas, jg. 1864-
1865, 209-228) schijnen eenigen grond aan deze bewering te
geven. Maar daarom de etymologie van Melsele zoeken in het
Latijn Melliscella (aangenaam verblijf), van Belsele in Bellecella
(schoon verblijf) en Bazel in Bassacella (laag verblijf), zooals
sommigen gedaan hebben, ís loutere fantasie. Dat de Franken
zich in grooten getale in deze streek vestigden, getuigt de bijna
totale Frankische toponymie aldaar, alhoewel langs de oevers der
Schelde, zuidwaarts tot Temsche ongeveer, ook oude Friesche
nederzettingen aan te wijzen zijn.

Waasland vertoont een heuvelrug, die zich uitstrekt van Waas-
munster af langs den benedenloop van de Durme en langs de
Schelde, over Tielrode tot Rupelmonde, gemiddeld 30 meter
hoog is en die een lage vallei, waarvan de aangeslibde polder-
gronden slechts twee meter boven den zeespiegel liggen, bezoomt.
Achter dien heuvelrug spreidt zich de zand- en leemvlakte uit,
die langzaam daalt naar het Noorden toe, naar de Polderstreek,
die in den loop der eeuwen veel te lijden heeft gehad van over-
stroomingen der zee (Land van Saaftinge) en slechts zeer laat
door indijking op het water is veroverd. In den driehoek Stekene,
Sinaai, Haasdonk is de bodem zandachtig en weinig vruchtbaar.
Het is daar ook de streek der heiden en sparrenbosschen. Overal
elders bestaat de bodem uit een mengsel van klei en zand (leem)
en is door den noesten arbeid der bevolking tot een hoogen graad
van vruchtbaarheid gebracht, zoodat Waasland terecht « De Hof
van België» genoemd wordt. De poldergrond in ’t bijzonder,
die bestaat uit een laag leem, die op turf rust, is zeer vruchtbaar
en brengt vooral tarwe en suikerbieten voort. In de Polders be-
vinden zich ook de groote boerenbedrijven. Deze waterrijke,
vlakke, boomlooze streek heeft een gansch ander uitzicht dan de
rest van het Waasland, waar de velden meestal omzoomd zijn
door hooge boomenrijen. De bewoners leefden er lang afgezon-
derd, beschouwden zich dan ook niet als Vlaanderaars, vandaar
dat die van Kalloo de Beverenaars en Vrasenaars «die van
Vlaanderen > noemen, dat men er spreekt van «den wind die
uit Vlaanderen komt» (zuidwestenwind).

De bevolking van het Waasland, niettegenstaande de groote
nijverheidscentra St-Niklaas (textiel- en breigoedfabrieken,

6