ZE ES

 

I94 DE SCHEEPSTIMMERLIEDEN EN ANDERE VERHALEN.

dat gij eene uitzondering maakt voor de varkens,
waarmede ik jaren achtereen zegepraalde? »

« — Ik kan slechts herhalen wat ik gezegd heb: zelfs
hier te Antwerpen zag ik er geene, die met de zijne de
vergelijking kunnen doorstaan! »

« Damelinckx bezag hem eene wijl stilzwijgend. Hij
scheen van verbaasdheid niet meer te kunnen spreken.
Ik vreesde eene nieuwe hevige uitbarsting van toorn;
mijne vrees bleek ongegrond. Na lang den jongen strak
te hebben aangekeken, die, kalm en beraden, ín zijne
houding niets verried, wat naar snoeverij of plaagzucht
zweemde, ontspanden zich zijne wezenstrekken. Eene

_vroolijke uitdrukking verhelderde zijn gelaat :

« — Ha! ha! ha! » schaterde hij het eindelijk uit.
« Ha! ha! ha! Engel... Gij, spotvogel! Gij, uilen-
spiegel !… Gij wilt uw vader beet nemen! Daaraan
herken ik mijn bloed; daaraan herken ik mijzelven,
op uwen ouderdom! Zij is zeer aardig, de poets;
doch zij is niet nieuw. Ik ook heb ze mijn ouden heer

zaliger weleens gespeeld. Ha! ha! ha! Fraaier
varkens dan de mijne !… ’t Is grappig, ’t is kostelijk,
op mijn woord! Lach dan mee, vrouw! « wendde

hij zich tot mij.. » Lach mee, want het is waarlijk der
moeite waard. Mij staande houden, dat er schooner
varkens gevonden worden, dan die, waarmede ik mijne
medaliën won! Dat er knapper vetters in België
zijn, dan Johannes Chrysostomus Damelinckx!… Het
is om zich slap te lachen, om er stuipen van te krij-
eenn Hanhalshal