wire

 

 

  
 
 
  
  
 

mien, waar gade-gij ? » Het dier maakte proestend rechtsomkeer,
vloog in één sprong de brug af en op een oogwenk stond de
groote zwarterik te midden van wel twintig katten, die als uit den
grond schenen opgerezen. Op dit zicht wilde Nard terugkeeren,
doch achter hem was het hetzelfde spel. Ooren en zien verging
van ’t duivelsch lawaai. In zijn angst vond de man niet beter dan
maar naar huis te gaan. En waarlijk ’t beterde : eenmaal de brug
over of het helsche koncert veranderde op zoo’n wijze, dat ons
boerken heel duidelijk den ruigen kater hoorde voorzingen :
«Nardje de Rop die vroeg aan mij, Katte-poezie-mien, waar
gade-gij ?» En de gansche bende antwoordde dansend en joe-
lend : « Staart aan staart, kop aan kop, gaan we mee met Nardje
de Rop ! »

En zoo begeleidde die zonderlinge troep Nardje tot aan zijn
woning. Hier verdween alles als ’t ware in de aarde en verstomde
ook alle gerucht.

's Anderendaags vertelde Nard zijn wedervaren en sindsdien
nog méér dan vroeger was die binnenweg ’s nachts eenzaam en
verlaten.

Vanaf dien tijd heeft de « Kattebrug » dien naam.

(Temsche).

gsnummer, 23 April 1922).
: € Verteld door Groot-
Ee ebk ï

het verhaalde «echt»

 

WAASMUNSTER.

De Abdij van den Rozenberg.

Judith, vrouw van Boudewijn met den IJzeren Arm, zou in
879 of 880 te Waasmunster een hospitaal en herberg voor bede-
vaartgangers gesticht hebben, die gehouden werd door wereld-
lijke kanunnikessen. Deze vormden geen eigenlijke kloosterge-
meenschap. De stichting heette Hoogendonck, zou door de
Noormannen vernield geworden zijn en later opnieuw ingericht.

In de XIII eeuw werden de wereldlijke kannunikessen door
Walter de Marvis, bisschop van Doornik, veranderd in reguliere
kanunnikessen van den regel van den H. Augustinus, onder den
titel van den H. Victorius. Een nieuw klooster werd gebouwd op
een heuvel onder de benaming van « Roosenbergh ». Ziehier
de sage aan deze nieuwe stichting verbonden, vertaald uit het

  

162