kan bovendien nieuwe interesse-gebieden aanspreken en de lezer er
tegelijkertijd voor behoeden zijn gedachten op het eigen ik en de eigen
ziekten te concentreren. Het boek zal hierdoor niet enkel voor een zekere
afleiding zorgen maar tevens een positieve bijdrage leveren tot herstel
van de zieke.
De leestherapie kan beschouwd worden als een vorm van bezigheids-
therapie. Het wordt algemeen aanvaard dat de zuivere medische hulp-
middelen dienen aangevuld te worden met bepaalde soorten van bezig-
heidstherapie. Ook voor de patiënt die geen emotionele afwijkingen vertoont
is het aangewezen zijn vrije tijd met diverse bezigheden te vullen. Voor
het merendeel der patiënten is een der beste vormen van bezigheid het
lezen.
Betreffende de medische literatuur, waarbij de beschrijving van ziekte-
beelden en de daarmee gepaard gaande behandeling uiteraard schering
en inslag vormen, dient opgemerkt te worden dat deze in geen enkel
opzicht mag voorkomen in het lectuurrepertorium van de zieke. Zelfs
gezonde mensen beleven dikwijls autosuggestief de symptomen van een
bepaalde ziekte. Des te meer geldt dit voor een ziek mens. In geval van
twijfel, of een boek al dan niet geschikt is voor een bepaalde lezer, dient
in samenwerking met de behandelende geneesheer een beslissing getroffen
te worden.
Iedere patiënt vertoont karakteristieken die rechtstreeks in verband staan
met zijn leesbehoeften. Zo bevinden zich in verpleeginstellingen hartpatiën-
ten, diabetici, rheumalijders enz., allen met hun eigen moeilijkheden
waaraan een specifieke lectuur kan verbonden worden.
Vooral longpatiënten hebben een grote behoefte aan lezen. Zij zijn
dikwijls aan zware depressies onderhevig. Bovendien komen deze mensen
omwille van besmettingsgevaar, niet op eenzelfde wijze in contact met
de buitenwereld als andere zieken. Hierdoor wordt hun gevoel van uit-
sluiting door de gemeenschap nog versterkt. Goed gekozen lectuur kan
in dergelijke gevallen een sterke therapeutische waarde hebben.
Van grote betekenis kan de lectuur ook zijn in psychiatrische instellingen.
Belangrijk hier is dat de bibliothecaris de patiënten persoonlijk dient te
kennen om de lectuur aan ieder afzonderlijk te kunnen aanpassen. Terecht
zegt een Amerikaanse dokter: ”lt is as unsuitable to bring uncontrolled
literature into a psychiatrie hospital as it is to allow visitors to bring food
to patients with abdominal illnesses” (3).
Een aparte groep vormen de drankzuchtige lezers. Ook hier kan het
boek grote diensten bewijzen. Enkele auteurs zijn in dit opzicht zeer
betekenisvol zoals o.m. Jack London, Fallada en Randall. Deze schrijvers
6 / Bibliotheekgids — Jg. 49 — Nr. 1 —1973