HERMAN DE MAN, Aardebanden, Amsterdam R. N. van Kampen en zoon. Het effen leven van een deftig meisje. Dochter uit een landelijke gasterije ergens aan de Lek, laten bij haar de gasten die komen en gaan slechts vage indrukken na. Enkel een gesprek over hunne moeder weet haar uit hare gewone onverschillig- heid te wekken. En haar geest wordt dan ook het « moeder ” in beslag genomen. Zij voelt voortdurend door besrip het moederschap alleen reëele waarde in het leven heeft. Dit wordt instinctief dat tot eene obsessie die haar foltert en nooit met rust laat, totdat zij het als eene ver- lossing voelt, wanneer, na toegegeven te hebben aan een toevallige verleider, zij zelf zich moeder voelt. Dat alles wordt zoo eenvoudig mogelijk voorgesteld, zonder diepte, zonder tragiek. Soms verwacht men meer innigheid, meer piëteit, en niet altijd is het boek vrij van valsch pathos. DajsME JUSTINE ÄBBING, Hef verspeelde leven. Am- sterdam, Em. Querido. Deze roman is het weemoedig verhaal van een, in het weeshuis opgevoed, té mak gemaakt meisje, dat onder den in- vloed van eene vriendin het beste wat in haarroertonderdukt, haar leven verspeeld, Deze vriendin, de onuitstaanbare nijdige blauwkous is zelf « ten voeten uit” afge- beeld. Zij is zoo opdringerig dat zij ook in het boek te veel plaats inneemt. Dit, en eenige lastige, storende zinswendigen, zijn de schaduwzijden van dit merkwaardig boek. Vol onuitgesproten tragiek, geeft het, raak geschetst, grepen uit het volle leven. De menschen in hun druk, maar meestal ijdel gedoe, zijn echt. Treffend zijn ook de talrijke mooie beschrijvingen die als zoovele kleurrijke tafereeltjes het boek opfrisschen. A.M. BERNARD KELLERMAN, De 9° November. Amsterdam, Em. Querido. Wie houdt moet dit boek lezen. In een lange van degelijke oorlogsliteratuur reeks van treffende beelden en rake tegen- stellingen brengt het den lezer heelemaal onder den indruk der pijnlijke gebeurte- 296 nissen die zich tijdens de gruweljaren|914- 1918 aan en achter de vechtlinie en voor- namelijk te Berlijn, hebben afgspeeld. De taal is vol kleur, kernachtig ‚ de Oop- bouw van het werk : flink ; de ontwikke- line spannend en vol afwisseling, hier en daar een humoristisch tintje niet uitgeslo- ten ; de ontknooping : de reeds lang drei- gende revolutie van 9°“" November 1918. Door heel het werk trilt het sterk mee- voelend, soms verbitterde hart van den mensch-schrijver en dat is misschien wel de grootste verdienste ervan. In verzorgd Nederlandsch overgebracht laat het zich warm aanbevelen. __J. V. JAN HAMMENECKER. Voor een Ziel. Brussel, De Standaard. Het verhaal loopt maar hinkepinkend voort en de schrijver heeft groot gelijk het « Studies ” te betitelen. ‘t Is inderdaad een studie van studentenzielen uit de katholie- ke Vlaamsche studentenbeweging. Meer nog een essay-studie. Flink geborsteld in kloeke kleuren. Een greintje dweeperij, een atmosfeer van Gezelliaansch lyrisme, een levensopvatting met den ernst erin en de blijheid van Christus-zonnekinderen : dit alles bekroond door het stilhéroïsme van een ziel die haar leven offert voor de bekeering van een vriendenziel. En ’t wordt een prachtig lied op de Schelde en op Jezus liefde ! Religieuze kunst van heel hoogstaande waarde wat taal en gevoel en poëzie be- treft. Maar die verschillende mooie brok- ken zijn niet saamgegroeid tot een een- heid. KE. SINT JOANNES CHRYSOSTOMUS. Over het Priesterschap, vertaald door Frans Vermevlen, Brussel, De Standaard. ne ( Een heel vlotte vertaling van een der schoonste werken uit de Patritische litera- Guldenmond ‘ns tot dat Vlaamsche volk spreken over tuur. Joannes mocht wel de verhevenheid van het priesterschap. Zijn gedachten klonken verheven in zijn mooi Grieksch. Dit Nederlandsch geeft ze KE: trouw weer in keurige taal.