sprongen en leunde nu met d'r vette dijen tegen de tafel. Haar warme knieen raakten de zijne. — Nu, ik weet ’t wel, zulle. Maar ghe zult d'r met niemand-niet over k lappen ? Ghe gheraait t nooit, In gheen drie keerens. (t Is... nu, weet u ’t nog niet? ’t Is Krol, de Beren —— Jonges, .:. of hoe zeggen ze hiere Jongeskes, jongeskes hè? Datmisntochantensck me hee le wereld denkt dat die vent zoo ge- lukkie leeft! ’n Mooie jonge vrouw, twee prachtige kinderen. Kent uze? Heerlijke meisjes hé? ’t Is me toch wat te zeggen. Én hoe- OE zijn die twee nu bezig geweest met elkaar ? hoomape up mesa jaark eMenn Nen Ze SNN EN DUS eerlijk; maakt u pret of is dat ernst. — ’t Js waarachtig waar. Als ze bij me eet gewest daar ’eet ze geschrieuwd 1. geschrieuwd... amai m'n ârme! ’k Had kompasse mebncinZerzaomkminos gjuust even gheire als in ’t begin, zegt ze. — /n Mensch wordt toch wel ’s vreemde dingen gewaar, né?” Man van ’n huishouden, met zulke heerlijk kinderen zn vrouw zoó bedriegen. Zou je nou niet zeggen: ’k vertrouw niemand meer?” Levie was er aan gewend, met de aktrice die naar de veertig liep, uit te spreken. Maar dìtmaal gaf ze geen antwoord. Hiemzeimnietsmalst — Ja, ja. Wat d'r scheelde? Levie dacht na, maar hij kon geen reden vinden voor d'r plotselinge terughoudendheid. Vertelt u ’s Madame. Heeft Hanna, ’k bedoel Jeanneke, nog nog lang werk, naar u denkt? Nu; ’n kwartierke. Dan is ze klaar. — Weet u wat? Dan ga ’k d'r ’s verassen. Ik kom direkt terug. Niet zeggen dat ’k er geweest ben, Madame. — Bijlange “niet. En Levie ging ’t kleedkamertje weer uit. In de gang naar ’t scène liep-ie ’n aktrice bijna tegen ’t lijf. — Hé menheer Louis, wat zijt u haastig. — O, pardon juffrouw... Is u al klaar? — Zee-de van ‘ier. Kijk u ’s, komt er ’n onderrok d'r onder uit? Ze zeggen ’t allemaal. ’k heb ’m van Jeanneke geleend. — Gaat u ’s nm eindje terugvasjeblieft.sZooy je numumtazeet, d'r komt wel ’n randje te zien. Zul-de m’ne rok ’s ’n bietsje noar omloag trekke, astenbleef ? Toen Levie de aktrice geholpen had, holde ie ’t smalle trapje af, en ’n poosje later kwam ie terug met drie schelpjes roomijs. — Awel Lowieke, hoe ‘eb ’k 't nou met u. Gaat u; tracteere? — Ìs dat geen goed idée van me, Madame? Dat: is zoo bij wijze van afscheid. Na vanavond speelt Jeanneke niet meer. 1) sehuild. GEE EERE seat En EE en? GEE det EE EEn