| Full text |
aangeprezen en ontwikkeide 128
zoo ver gevorderd is, dat het vaardigheid ge+
noeg bezit, om eene gefchiedenis voor de vuist
te kunnen navertellen.
Maar , vraagt men misfchien, is er dan. ZOO
weel aan gelegen, dat de kinderen in het vut
len van leerzame gevallen onderwezen worden
Ja, zeker, mijne ° vri ieaden: zij leeren daardoor
dezelve beter in hun g ehengen bewaren; vere
je grootere vaardigheid, om ook over
krijgen eene
andere zaken behoorlijk en verftandig te {preken,
en, ’t geen ons nog belangrijker toefchijt it > Zij
worden langs dien weg vr ia en meer ge=
fchikt, om de lende die zij in de fchool
geleerd hebben, ook t’ huis nog eens te vertt el=
ten: en dit zullen welen ‘zekerlijk ook doens
want het verhalen en aanhooren van goede vere
telfels , verfchaft der jeugd, en niet zelden dea
meer ge vorderden in jaren, geen gering genoee-
odra nu de kinderen in het vertellen
van leerzame ek nisfen geoefend zijn, kan
men ook de hoop voeden, dat daardoor de on»
gerijmde fprookjes van nachtmerries, vliegende
draken, tooverhekfen , fpoken enz. welke het bij-
geloof Zoo veel voedfel geven , de menfchen
eene fchadelijke vrees aanjagen, en de rampzalige
bronnen zijn van zoo vele verkeerde oordeel-
vellingen , ‘lasteringen en andere zonden, ten
minste gedeeltelijk zullen verdrongen worden.
Daarenboven, hoe veel EN kunnen de kindee
ren , door het verhalen van leerrijke voorbeel-
den, niet in huis ftichten 2 an neemt één of
meerder toehoorder er het zijne uit, en vat het
voornemen op, om zijn gedrag te verbeteren,
hetgeen mogelijk anders nog niet zeo fpoedig
zoude gebeurd zijne De on{fchuld van het kind»
dat
gen. Zo
? |
