| Full text |
34 Over de verfchillende foort
men hare eigenaardige kenmerken leere kennen;
en dit gefchiedt door eene opmerkzame befchou-
Wing, door vergelijking, nadenken en onderrig=
ting.
Wijders: wanneer wij met eene zaak zoo wel
bekend zijn, dat wij haar niet. flechts van an-
deren onderfcheiden, maar zelfs hare bijzondere
kenmerken kunnen aanwijzen, dan bezitten wij
van haar een duidelijk , doch, deze aanwijzing
niet kunnende doen, een onduidelijk of verward
denkbeeld. Zoo heeft een kind een duidelijk
denkbeeld van de a, wanneer het deze letter niet
alleen van alle overigen weet te onderfcheiden ,
maar ook het plaats hebbend onderfcheid kan aan=
toonen. Kan het dit laacfte niet doen , dan is zijn
denkbeeld onduidelijk. Wij bezitten van fommige
aken geene duidelijke denkbeelden , het gene of
aan ons, of aan de zaak zelve, is toe te fchrij-
ven. Het laatfte is oorzaak, dat wij ons geen
duidelijk denkbeeld van haar kunnen vormen,
wanneer zij zoodanig gefchapen is, dat wij hare
kenmerken niet klaar genoeg onderfcheiden kun=
nen. Dus hebben wij van de kleuren wel een
duidelijk denkbeeld , maar daar wij hare kenmerken
niet kunnen opgeven „zoo is ons denkbeeld daarvan
daarom onduidelijk. — Somtijds ligt hiervan ook
de fchuld aan ons zelven, wanneer wij op de
zaak niet behoorlijk letten, hare kenmerken ons
niet dikwijls genoeg herinneren, ons met te veel
zaken te gelijk onledig houden, enz. Wie, der=
halve, zijnonduidelijk denkbeeld eener zaak, waar
yan hij een klaar en duidelijk kan erlangen, wil
ophelderen, die moet alles trachten weg te nemen,
wat deze onduidelijkheid veroorzaakt.
Eindelijk bezitten wij van eene zaak een ges
noeg-
? |
