| Full text |
IN AI ak ee,
159 Een wchootleeraar moet de ge aardbeid
te doen , en dus waarlijk gelukkig te wore
den. — Laat het nooit uwen mond ontglippen,
dat die menfchen gelukkig zijn, die groote in-
komften en aanzienlij! xe fchatten bezitte ns Zoo
fprak jezus niet. Zit liever „ dat geld en goed
de menfchen ongelukkig maakt 8 indie en; zijder
hun hart aan hechten , (’t geen zoo dikwijls
het geval bij rijken is,) en er geen goed ge-
bruik van maken ; dat daartoe veel doorzigt ,
overleg en zelfverloochening gevorderd worde,
en hij alleen gezegd kan worden , bij derzelver
bezit gelukkig te zijn , die zijne rijkdommen tot
goede ‘oogmerken weet te gebruiken, en ze ook
metderdaad, met een goed hart, ter hunner be-
vordering aanwendt en befteedt. Zegt ook nooit:
as Wat zouden wij gelukkig zijn, indien wij niet
3 behoefden: te arbeiden!” Dit: ds: zoo niets
want de arbeid verfchaft ons menigerlei genoe=
gen , en hij alleen {maakt het zoete der rust,
het verkwikkelijke van den flaap en het aangee
name der fpüze, die vlijtig gearbeid heeft. Daar=
enboven zijn de vruchten van eigen arbeid
dubbel aangenaam. Zoo loopt een kind tien-
maal meer naar de boompjes, die door zijne ei«
gen hand, dan naar die, sle door anderen
geplant zijn; en wanneer het zier, dat de zijnen
groeijen, bloeijen en vruchten voortbrengen —
hoe groot is dan zijne vreugde! miei gToO=
ter, zekerlijk, dan wanneer hij den groei en
wasdom der anderen befchouwt. Ook is de ar=
beid, op zich zelven, nuttig en aangenaam, en
even zeer voor ons eene behoefte, als het eten
en drinken. Wanneer een mensch in langen
tijd geen fpijze of drank gebruikt heeft, dan
gen
? |
