| Full text |
180 De nuitisheid en invloed
beelden en vermaningen der Heilige Schrift ges
fchieden, en het opgegeven doel van PAULUSg
in de zoo ftraks aangevoerde plaats, bereikt wore
den, dan moet het, volgens de leer van dens
zelfden Apostel, in die taal gefchieden, welke
door allen, die daarbij tegenwoordig zijn, ver=
ftaan wordt. Dit vordert hij uitdrukkelijk, wane
neer hij over het fpreken, bidden en zingen der
Christenen, in hunne openbare zamenkomften;,
uitvoerig handelende, zich dus uitlaat: die #73
gene vreemde taal fpreekt, ( daarin bidt of zingt;
want dat hij dit ook onder het fpreken verftaat,
blijkt uit vers 15. } fpreekt niet met de men/chers
maar met cop. (Wanneer hij namelijk , dit is de
vooronderftelling van PAULUS, de vreemde taal
zelf verftaat: anders kan hij zelfs niet eens ge=
zegd worden met cop te fpreken,) Maar die
profeteert (met de menfchen in eene bekende
taal fpreekt) /preckt den men/chen flichting, vera
maning en vertroosting. Die eene vreemde taal
Spreekt , flieht zich zelven, (Wanneer hij ze vere
ftaat) maar die profeteert, Cin de bekende taal
Spreekt) die flicht de gemeente (*). De Apose
tel, dit door een voorbeeld en eene gelijkenis
trachtende op te helderen, zegt verder: dzdien
ik tot u kwam en fprak vreemde talen, wat
suttisheid zonde ik u doen? Zelfs de levenlooze
dingen, die geluid geven, ’t zij fluit, ’t zij cia
ter, zoo zij geen onderfcheid met haren klank
geven, hoe zal bekend worden, *t geen op de fluit
ef op de citer gefpeeld wordt? Alzoo ook gij=
lieden, indien gij niet door de taal cene duiden
lijke rede geeft, hoe zal verftaan warden, het-
gene
C*) 1 Corinthen XIV: 2, 3 en 43
? |
