| Full text |
48 Over het belosnen en frrafjer
den volwasfenen te behagen, hetgene uit de af«
hankelijkheid voortvloeit, benevens hunne na-
tuurlijke zucht tot navolging ‚ daartoe behoorlijk
Worden gebezigd , en men zich tot dat einde
van goede lesfen en voorbeelden bedient, om
het zaad van deugd en goede zeden al vroeg
in hunne harten te ftrooijen.
Ondertusfchen wordt deze afhankelijkheid der
jeugd al dikwerf tot derzelver nadeel misbruikt,
wanneer leer en voorbeeld niet met elkander over=
eenftemmen, of beide flecht zijn. Het laatfte
geval, waarin men de zucht tot navelging fchan=
delijk wit het oog verliest, heeft wel het meeste
plaats, waarvan eene der voornaamfte oorzaken
deze is: dat men de kinderen; in plaats vaa id
hen den mensch in het klein te befchouwen;
doorgaans aanmerkt, als of zij fchepfels van eene
geheel bijzondere foort waren, die van alles,
wat zij zien of hooren, niets befpeurden, vere
ftonden of onthielden, dan alleen hetgene de
volwasfenen willen , dat door hen opgemerkt,
gehoord en in geheugen bewaard zal worden,
Om deze reden geeft men ook zoo luttel acht
op de gefprekken en daden, welke men zich in
hun bijzijn veroorlooft, en bedenken vele ou=
ders en leermeesters zoo weinig, hoe noodig het
zij, om zelven te wezen, of zich ten minfte
zoodanig aan hen te vertoonen, wat zij wen-
fchen, dat zij eenmaal worden mogen. Ligtee
lijk begrijpt men, intusfchen, zoo men er acht
op geeft, dat de kinderen, over het algemeen ,
voor tegenwoordige indrukken zoo vatbaar, voor
het toekomftige zoo kertzigtig, en tot navol-
ging zoo geneigd zijnde, gevolgelijk ook door
woorbeelden , die zij met der daad voor gr
Eis
? |
