| Full text |
aangeprezen en ontwikkeld. 1u
uwe oogen gebeurde , en alle noodelooze uite
rheid vermijden, zonder echter die omftan=
ligheden over het hoofd te zien, welke dienen
kunnen, om uw verhaal bevallighe id bij te zet-
ten, en den bedoelden indruk te wege te bren-
gen. Van deze manier van verhalen levert ons
de Bijbel de uitmuntendfte voorbeelden op, zoo
als in de gefchiedenis van ABRAHAMS offerhan-
de, van JoZrF, TOBIAS en anderen, uit welke
men, bij eene oplettende befchouwing, zal ont-
waren , dat inzonderheid twee zaken zeer veel
tot derzelver levendigheid bijdragen: te weten,
dat eenige geringe omftandigheden , welke op de
verbeelding werken , naauwkeurig bepaald, en de
daarin betrokken perfonen fprekende worden in-
gevoerd. En, inderdaad, wanneer men deze bei=
de zaken , bij het verhaal der {traks genoemde
gefchiedenisfen, eens achterwege laat, zal men
duidelijk opmerken, hoe veel zij daardoor van
het levendige, bevallige en aandoenlijke zullen
verliezen.
Hoe meer gij u in het verhaten oefent, zoo
veel te grooter zal uwe gefchiktheid daarin wor-
den; en mangelt het u hieraan geheel en al,
C't geen echter nooit bij eenen Schoolleeraar be=
hoorde plaats te hebben,) leest dan uwen leer-
lingen de gefchiedenisfen voor, of laat dit door
een ander verrigten; doch neemt daarbij altijd
en vooral het volgende in acht:
Vooreerst, moet gi zorgen, dat uwe fcholie=
ren de gefchiedenis wel begrijpen; en daartoe is
het noodig, hen datgene te verklaren, wat voor
hen duister en onverftaanbaar is. Om dit nu
te ontdekken, moet gij hen over het verhaalde
beurtelings ondervragen, ’t geen bovendien ook
zeer
? |
