| Full text |
ze, 1 ES
van buiten
bij eea of twee
te gelijk, voort, en ze ante
woord (dikwijls met vrij wat ontftele
tenis „ omdat de minfte misflag aans van
fchelden of fla volgd woi en mees=
ter op Zelfs beftond eer de. elijk hee
Vaas! nog op fommige plaatfen s vadere
land , het geheel Ù ler jeugd
alleen in zulk eene armhartige
geheugen; en hoe onregtmatig
te allen tijde ware, zullen wij
zen.
Het van buiten leeren van iets, dat men niet
verftaat , inzonder! heid, wanneer dit bij het gods=
dienftig onderwijs gefchiedt, is voor de kinde
T
ren eene groote, nuttelooze en fchadelijke kwel-
ling, want het valt, aan een ongeoefend geheu-
gen, ten uiterfte moeijelijk, vooral, wanneer
men van datgene, dat men van buiten zal lee-
ten, volftrekt geen begrip heeft. Bovendien dene
ken de kinderen daarbij niets , kunnen er ook
niets bij denken, en hebben er dus niet het ge=
ringfte nut vans terwijl eindelijk de moeite ,
welke hun het van buiten leeren kost, en de
angst, die zij bij het opzeggen der les gevoe-
len, hen niet alleen van het van buiten leeren,
maar ook van den godsdienst zelven, dikwijls
afkeerig maakt; hen in den waan brengt, dat
zij veel weten, omdat zij veel in hun geheugen
geprent hebben; de fchadelijke doling werfterkt,
dat iets met woorden te zeggen en te verftaan
één en hetzelfde zij; den lust in hen uitdooft
om iets in den grond te leerên; hun verflar
tot nadenken ongefchikt maakt, en eene de
vaûïie
5
d
ï
? |
