| Full text |
aj
leven , maar ook in zijnen dood , wanneer hij aan
zich zelven ontwaart, of hem door anderen herine
nerd wordt, dat het oogenblik nadert, waarop
hij den tol der natuur/zal moeten betalen; dan
is zijne ziel geheel wól van deze en foortgelijke
gedachten: ,, cope zij dank! Ik heb dan mijnen
„> loop voleindigd, ee wel ras den ftrijd geftre=
3, den hebben! Dikwijls , wel is waar, ftruikelde
„> ik op mijnen weg5 doch ik heb ook mijn. best
5, gedaan, om mijne fouten weder goed te makene
„, Naar gelang ik in jaren vorderde „ beïijverde
5, ik mij te meer, om mijne belofte getrouwelijk
ss na te komen, en de jeugd tot cop haren Vader
s, te brengen. Dit was altijd mijn vurige wensch
„> en mijn ernftig pogen. Velen mijner leerlin-
s gen zijn mij reeds in de zalige eeuwigheid
2, voorgegaan … Daar vergeten zij gewisfelijk mij=
„‚ her niet: want ik beminde hen , en genoot
‚, hunne wederliefde; en dus bidden zij onge-
>, twijfeld voor mij, om eene gelukkige ontbin-
s ding. Weldra zal ik hen volgen, en de barm-
ss hartige cop, dien ik fteeds getracht heb ge»
ss trouwelijk te dienen, zal mij nu ook de kroon
> der regtwaardigheid toereiken, welke Hij bee
„> loofd heeft aan allen , die Hem lief hebben. —
2) Ìk zal deelgenoot zijner heerlijkheid, medee
>. erfgenaam zijner zaligheid zijn!” Onder deze
gedachten verlaat zijne ziel hare aardfche hut,
en flijgt hemelwaarts naar de woningen des lichts ,
naar het huis haars Vaders, om aldaar ecuwig
gelukkig te zijn.
Dan, wie kan den vrede, de blijdfchap en de
zaligheid fchetfen, welke deze beminnelijke ziel ,
die zoo velen cop leerde kennen en lief hebben ,
aldaar genieten zal? Geen oog, zegt de Heilige
Schrift,
Over den post eens Schoolleeraarse
? |
