| Full text |
20 Over den post eens Schoolleeraars.
met onvermoeide vlijt,- zijne eigene heiliging
meer en meer te voltooïen, ten einde in de. hand
van cop een gepast werktuig te zijn ter, zalie
ging van velen. Wanneer hij zijnen post bee
hoorlijk waarneemt, leeren de aan hem toever-
trouwde kinderen hunnen besten Vader, hunnen
liefderijken Zaligmaker, en het rijk der zalige
onfterfelijkheid kennen, en daarnaar alleen te
ftrevens zij leeren, door hem, den weg kennen,
die ten Hemel leidt„— bewandelen dien , door zijn
voorbeeld aangemoedigd , met te meerder lust , en
worden door zijne, door cop gezegende , pogin-
gen, gefchikte voorwerpen voor een waar geluk
án dit leven, en voor het genot eener nimmer
eindigende zaligheid aan gene zijde des grafs.
Betracht een Schoolleeraar zijnen pligt, zoo als
bet behoort, dan blijft het goede, dat hij werkt ,
niet alleen bepaald tot den kring zijner leerline
gen, maar het deelt zich, gelijk een welriekende
balfem, aan anderen mede, naarmate hunne vat-
aarheid minder of meerder is, en zoo worden
zijne kweekelingen zoo wel achting- als navole
gingwaardige voorbeelden, voor anderen, met
welken zij verkeerere
Vooronderftellen wij eens „dat een School
leeraar , door eene getrouwe waarneming van-zijn
ambt, het met een kind zoo ver bragt, dat het
eop vreesde, en bij dit beginfel van godsvrucht
tot aan zijn einde volhardde, hoe veel voordeels
zou dan hieruit niet voor hem zelven, en hoe
veel goeds voor anderen geboren worden! Niet
alleen „ dat zulk een kind voor de rampzalige
gevolgen der zonde zoude bewaard blijven: maar
ook deszelfs voorbeeld van deugd, in welken ftand
het ook geplaatst zij, zal anderen ter navolging
ope
? |
