De eenige ernstige reden, welke door de verkrechters van eerbare
familienamen wordt opgegeven, is dat in onze taal de lijst der namen
met De, Der, Wan, Van De, Van Der zóó groot is, dat de opzoekingen
moeilijker worden.

Inderdaad : die lijst is lang. Maar zóó de naam nauwkeurig gekend
is, moet de zoeker hem vinden, wat niet zeker is, waar toevallige regel
de rangschikking wijzigen.

Het dagelijksch gebruik leert ons, dat een familienaam in zijn geheel
onthouden wordt. Wij hooren en we zeggen zelf : Van den Eede, Van
Deyssel, Van Praeten Van Put.

Bij classieke of welgekende schrijvers zijn de namen zóó vertrouwd,
dat ze altijd zullen gevonden worden, welk ook de vorm zij, waarin zij
voorkomen : Châteaubriand, Schiller of Vondel of de Chateaubriand, von
Schiller of Van den Vondel. Hier nog ware het best tot den vo'ledigen
naam terug te keeren.

Maar het zijn vooral de minder gekende namen, die moeten opge
zocht worden en wie — die ze slechts eens gehoord heeft — zal weten
welke vorm juist is :

Debacker of De Backer
Debatist of De Batist

Debeer of De Beer

Debekker of De Bekker
Debelder of De Belder
Debeukelaer of De Beukelaer, enz.

En bij de Van de, Van der enz. komen bijna regelmatig drie vormen

voor :

Van de Capelle, Vande Capelle, Vandecapelle ;
Van den Abeele, Vanden „Abeele, Vandenabeele ;
Van den Acker, Vanden Acker, Vandenacker ;
Van den Berg, Vanden Berg, Vandenberg ;
Van den Bergh, Vanden Bergh, Vandenbergh ;
Van den Bogaert, Vanden Bogaert, Vandenbogaert ;
Van den Borgh, Vanden Borgh, Vandenborgh :
enz. enz.

Het adresboek voor Antwerpen en omgeving geeft zoo honderden
dubbele of driedubbele vormen op.

Is het nu redelijk of voordeelig Vandenbosch te plaatsen onder de V
en Bosch (Wan den) onder de B, of zooals Ten Brink : Vanden Bosch en
Vandenbosch naast elkaaren een heel eind daarvoor Van(den) Bosch
achter Van Boendale en vóór Van Bosstraete ?

147