— 61. —

haer alleen had overgelaten, hetzelve dieper uitge-
graven, den grond met zand bedekt, en rondom
met welriekende kruiden bezet. Zy ziet, flauw in het
water, op hare naekte armen en op haren boezem
den wederschyn der twee boomen , by hare geboorte
en by die van haren broeder geplant, en welke boven
haer hoofd hunne groene takken en jonge vruchten
ineenvlochten. Zy denkt aen de vriendschap van
Paul, lieflyker dan reukwerk , zuiverder dan fon-
teinwater, sterker dan de ineengestrengelde kokos-
boomen, en zucht. Zy denkt aen den nacht, aen de
eenzaemheid, en een verteerend vuer grypt haer
aen. Terstond verlaet zy verschrikt deze gevaerlyke
schaduwen, en dit water, heeter dan de zonnestralen
in de verzengde luchtstreek, Zy snelt naer hare
moeder, om bescherming tegen zich zelve te zoeken.
Menigwerf, als zy haer Iyden wilde melden , drukte
zy de handen dezer goede vrouw in de hare ; me-
nigwerf kwam de naem van Paul op heure lippen,
maer haer bekneld harte liet hare tong sprakeloos ;
en, met het hoofd op den moederlyken boezem rus-
tende, kon zy dien alleen met tranen besproeijen.
Mevrouw Delatour begreep de oörzaek der kwael
van hare dochter, maer zy zelve durfde er haer niet
over onderhouden : « Myn kind, zeide zy, rigt u
tot God, die naer welgevallen over gezondheid en
leven beschikt. Hy beproeft u heden, om u morgen
te beloonen. Zyt gedachtig, dat wy alleen op de
wereld zyn, om de deugd te betrachten. »

NP

MEZENE

ERA