RINOLD.
Ja, vader, ik ben het.
ULFAR.
Gy zyt lang uitgebleven. U is toch niets kwaeds weder-
varen ?
RINOLD.
Neen, vader, ik heb my enkel aen het hof wat opge-
houden.
ULFAR.
Gy zwoegt zoo! Gy zyt immers niet ziek?
RINOLD.
Neen vader, alleen wat verhit door het snel ryden.
ULFAR.
Rust wat uit, en ontkleedt my dan en brengt my te bed ;
ik heb in dezen stoel geslapen.
ALWINA, ter zyde.
Die goede, edele man, om mynent wille! (Rinold wenkt
haer om te zwygen.)
ULFAR.
Wat zeidet gy daer, myn zoon ?
RINOLD.
Niets vader.
ULFAR.
Niets? — Zondt gy dan niet een gering woordeken over
hebben om uwen ouden vader te beklagen? — Geen welkom-
kus voor uwen vader?

RINOLD.
Ik wil eerst myn zweet van het voorhoofd droogen, vader.
ULFAR.

Dit verhinderde u voorheen niet om my terstond te om-
helzen.