| Full text |
Deze beklagenswaerdige jongeling, aen alle zyne
gemoedsbewegingen ter prooi, kwam my dikwyls
bezoeken , om zyne bekommeringen door myne
wereldkennis te versterken of te verdryven.
Ik woon, gelykik u gezegd heb, anderhalf uer van
hier, aen den oever van een’ kleinen stroom, die
langs den engen berg loopt. Daer leef ik eenzaem,
zonder vrouw, zonder kinderen en zonder slaven.
Naest het schaersche geluk. van eene goede ge-
zellin aen te treffen, is zeker het eenzaem leven de
minst ongelukkige staet des levens. Elk, die zich
veel over het menschdom heeft te beklagen, zoekt
de eenzaemheid. Het is zelfs zeer opmerkelyk dat
alle volken, die, uit hoofde hunner begrippen, zeden
of regeringsvorm met rampen stryden moesten,
talryke-klassen van burgers hebben voortgebragt ,
die zich geheel en al aen de afzondering en den on-
gehuwden staet hebben toegewyd. Dus was het met
de Egyptenaren na hunnen ondergang; met de
Grieken van het Nederryk;en dus is het, in onze
dagen gelegen met de Indianen, Chinezen, heden-
daegsche Grieken , Italianen , en het meerendeel der
oostersche en zuiderlyke volken van Europa. De
eenzaemheid brengt den mensch gedeeltelyk tot het
natuergeluk terug door den maetschappelyken ramp-
spoed van hem te verwyderen. In het midden onzer
maetschappyen , door zoo vele vooroordeelen ver-
deeld, leeft de ziel in eene gestadige onrust; zy wordt
gedurig door de ontelbare woelende en tegenstrydige
ES
md
ER
? |
