| Full text |
van de er rondom zwevende wolken te voorschyn
kwamen.
Omtrent zeven uren vernamen wy in de bosschen
het gedommel der trommelen; het verkondde ons
den gouverneur, den heer Delabourdonnais, die te
paerd aenkwam, gevolgd van een hoop gewapende
soldaten, en een aental eilanderen en zwarten.
Hy plaetste zyne soldaten aen den oever, en ge-
lastte hun van te gelyk hunne geweren af te schieten.
Nauwelyks was dit schot gedaen, of wy ontdekten
op zee een licht, byna oogenblikkelyk van een ka-
nonschot opgevolgd. Wy begrepen, dat het schip
zeer naby was, en liepen allen naer den kant, waer
wy deszelfs sein gezien hadden, Nu ontdekten wy
door den nevel den romp en de ras van een groot
schip. Wy waren er zoo digt by, dat wy, ondanks het
bruisen van den vloed , niet alleen het fluitje van den
bevelhebber hoorden , die het scheepswerk liet ver-
rigten , maer ook het geschreeuw van het bootsvolk,
dat driemael : vive le Roi! riep : want dit is de kreet
der Franschen zoowel by hoogennood als in groote
vreugde ; even als of zy in het gevaer hunnen vorst
ter hulp riepen, of dan wilden betoonen dat zy
bereid zyn voor hem te vergaen,
Zoodra de St-Geran bespeurde, dat wy by de hand
waren om ter redding toe te schieten , hield hy niet
op om van drie tot drie minuten het kanon te lossen.
De heer Delabourdonnais deed op het strand ver-
scheidene groote vuren op eenigen afstand van
? |
