| Full text |
denkbeelden geslingerd, waerdoor de leden eener
eerzuchtige en deerniswaerde maetschappy elkander
trachten te onderwerpen. Maer in de eenzaemheid
legt zy die vreemde, haer ontrustende begochelingen
af, en herneemt het eenvoudig gevoel van zich zelve,
van-de natuer en van haren Schepper. Zoo laet het
drabbig water van een veldverwoestenden stroom,
nadat het zich in eenig kleine kom, verwyderd van
zynen loop, heeft uitgestort, deszelfs modder op
den bodem dier kom zinken, herneemt zyne eerste
zuiverheid , en kaetst, weder helder geworden , met
zyne eigene boorden het groen der aerde en het licht
des hemels terug. De eenzaemheid herstelt zoo wel
de overeenstemming des lichaems als die der ziel.
De menschen, die de loopbaen huns levens het langste
uitrekken , vindt men onder hen, die in de afzon-
dering leven, gelyk de Braminnen van Indië. Kortom,
ik vind haer zoo noodzakelyk voor het geluk te
midden der zelve, dat het my onmogelyk toeschynt
een duerzaem genoegen, uit wat neiging ook geboren,
te smaken, of zynen wandel naer eenige vaste grond-
beginsels te regelen, indien men zich niet in zyn
binnenste eene eenzaemheid daerstelle, uit welke
onze eigene begrippen zelden te voorschyn komen,
en waerop die van anderen nooit invloed hebben.
Ik wil geenszins beweeren, dat de mensch geheel
alleen. moet leven ; hy is door zyne behoeften aen al
het menschdom verbonden ; hy is derhalve verpligt
voor zyne medemenschen te arbeiden ; ook moet hy
? |
