| Full text |
A za
neder; de patryzen kropen door het gras haer toe :
alles kwam door elkander, gelyk hoenders, voor
hare voeten. Paul en Virginie vermaekten zich innig
met hun dartelen , met hunne gretigheid , en onder-
linge liefkozeryen.
Beminnelyke kinderen! zoo bragt gy in onschuld
uwe eerste levensdagen door, terwyl gy u in de
weldadigheid oefende ! Hoe menigwerf drukten uwe
moeders u hier in hare armen, terwyl zy den Hemel
dankten voor den troost dien gy aen hunnen ou-
derdom beloofde, en omdat zy u onder zulke
gelukkige voorteekens het leven zagen intreden !
Hoe menigwerf heb ik, in de schaduw dezer rotsen;
deel gemaekt van uwe veldmaeltyden, die aen geen
enkel dier het leven kostten! Kalbassen vol melk,
versche eijeren, rystgebakken, opgedischt op bla-
deren van bananenboomen, korven met aerdappelen,
bananen, annassen oranje- en granaetappelen, en
andere’ vruchten dezer gewesten, verschaften u te
gelyk de gezondste geregten , de lachendste kleuren
en de verkwikkelykste sappen.
De gesprekken waren zoo aengenaem en sehuldeloos
als deze gastmalen. Paul handelde dikwyls over den
arbeid van dien en den’volgenden dag. Altoos bedacht
hy iets nuttigs voor de maetschappy : hier, waren
de paden niet gemakkelyk genoeg; daer, de zitplaetsen
niet goed; elders, de lanen niet naer behooren be-
lommerd ; ginds, zou Virginie zich beter bevinden.
In het regenachtig saisoen bragten zy, 200 wel de
? |
