42 Wie is »’r« fraag ’k. »Anzjeliéke« ..… Wie is Anzjeliéke?... »Kraai, wie Anzjeliéke is?... é-je dan nog niet van ’r ge ’'oord?? Anzje- liêke fan de Rui!? Addesjim, kerel. Op de tAfel ’eb ’k ’r dn mit d'r bloote ga-ät! Op mijn schóuwers ’eb ’k ’r rondgedragee Zie je, op 'n goeie dag legt-ie ’r toch bij neer, zoo’n ijzere Ee iens Afijn, mot-ie zelf wete, voor ’n goed woord neem ’k me ook zoo’n stuk vleesch... die zijn nòg fijner dan biefstukkies, Hah! In David werkte ’t lekkere plaag-gevoel fijntjes door. ’t Vertellen van Bram deed 'm watertanden. En in den rook van zn »fijne si- gaarg ontstond ’n lichtkring, met ’n veel-kleurigen spektrum-band omkronkeld, en in die lichtplek zag ie d'r weer staan: de meid, Mareeke, die zich ontkleedde, en d'r warme lijfs-geur bejoeg ’m met ’n kloppende wellust-golf... zie ! die heerlijke vloei-vormen, die breede heupen, en die lok kende oogen en die borsten, die zwaar- neerhangende borsten... als biefstuk, hah! En met zware oog- leden en gedweeën kop liet-ie zich zink-rusten, als op de bolle muziek van ’n wals, als op ‘n donzen bed, als in bloedwarm bad-water.. ’'n Bedwelmende hitte steeg ’m in ’t hoofd, koortsrood waren z'n in-gezogen wangen. Bram stoote Levie aan: »Kijk ’m ’s staren«.… Over den zand-vloer schuifelend, met stijve beenen, kwamen Nd me mm etnnpleidsovenidwarnmimenkn sheer mets nl zwanen koffer 't kafé binnen. Ze bestelden koffie en ’n souper. Er kwamen er meer: Mannen met hooge hoeden en verlakte laarzen, en andere met reispetjes. 'n Troepje Engelschen, de heeren met korte fiets- broeken en vast-spierige beenen, de dames met blauw-tullen sluiers over ’t fel-blonde haar en om de frissche Sladdesezichtens Bram had wel al zes maal: »Garcon, cochon!« geroepen, maar hij kon blijven roepen, er kwam niemand. — Zeker ’n trê-ên angekomme, overdacht ie. Levie keek op z’n horloge: — Dat zal de trein van Amsterdam zijn, daar is ’t net tijd voor. — Ìs je horlogeglas weer heel? — Och, begin je weer met dat praatje? D'r is immers niets van waar? ’t Glas was gebarsten, voordat ik met t'r de stad uitging. — Maak dat ’n ander wijs, vrindje. Jouw »teer-geliefde« heeft sterke armen, dat kan ze fan mijn op ’n briefje krijge. M'n kom- plument foor d'r krach’... èn foor d'r liefde. — Nu als ’t jou pleizier kan doen aan kletspraatjes te gelooven, ga je gang maar. | k Wou dat ìk 'n meid had, die me zoo pakte. Op m'n woord van waarachtig .…. — Niet grof worde blootekontsgezicht.…. a