zn

een grooten,'s nachts buiten de deur wakende, hond,
en gy zult een denkbeeld van al het inkomen en al
de bedienden dezer twee landhoefjes hebben.

De twee vriendinnen spinden katoen van den mor-
gen tot den avond. Deze arbeid was genoegzaem om
haer en haer huisgezin te onderhouden; ook waren
zy zoo verre van uitwendigen tooi, ‘ja zelfs van
gemakken, dat zy in hare woonplaets blootvoets
gingen, en geene schoenen aentrokken , dan om des
zondags vroegtydig de mis, in de kerk der Pample-
moussen, te gaen hooren. Deze ligt echter veel verder
dan Port-Louis ; maer zy kwamen zelden in de stad,
uit vrees van er versmaed te worden, dewyl zy, gelyk
de slaven, in blauw bengaelsch lynwaed gekleed
waren. Maer, alles wel ingezien, is de openbare
onderscheiding wel het huisselyk geluk waerd ?
Moesten deze vrouwen al iets van buiten lyden, zy
betraden haren grond met des te grooter vermaek.
Nauwelyks kregen Maria en Domingo haer van de
hoogte in het oog, of zy daelden tot beneden den
berg, om haer dien te helpen beklimmen, en zy lazen
in de oogen harer slaven de blydschap die ze gevoel-
den van haer weder te zien. In hare wooningen von-
den zy zinlykheyd, goederen, die zy slechts aen
eigen arbeid te danken hadden, en bedienden vol
yver en verkleefdheid. Zy zelven, vereenigd door de
eigene behoeften , byna dezelfde rampen ondervon-
den hebbende, noemden elkander by den zoeten
naem van vriendin, van gezellin en van zuster, en