Mr JacoBus. — Nu Martha! en nu, baes van Oost? die
jongeling staet voor u. Hy deelde my zyne geheimzinnige
daed, in eene vlaeg van wanhoop, mede : ik heb gemeend
ze hier voor u beide te moeten ontsluijeren. Die jongeling,
is onze Jan zelf. Jan diende te dien tyde als soldaet, en
hy was juist uit de naeste stad, naer zyn huis, zonder
verlof, gekomen, toen die schrikkelyke nachtbrand uitborst.
Niemand, zelfs niet eens zyne ouders, vernamen iets van
zyn kloek en edelmoedig bestaen : maer gy weet liet, myn
staet is de waerheid te zeggen, haer u te doen kennen, en
gelukkigen te maken. Ik mogt zulk eene daed niet langer
in de schaduwe van dien somberen nacht begraven laten.
(Teniers houdt op te teekenen, en luistert.)

MarrHA. — Hemel lief! hoe, ’t zou Jan zyn, die myne
moeder gered heeft?

BAEs vaN Oost. — Hoe ! ’t zoude Jan zyn, die myne
vrouw gered heeft? (Tot Jan.) Is ’t waer, myn jongen?

Jan. — Baes, ’t is alles gebeurd, gelyk ’t de waerzegger
daer verteld heeft.

M: Jacopus, tot van Oost. — Jan bemint uwe dochter !

zy is’t kleinood van uw huis. Baes van Oost, zult gy weige-
ren zyaen tweeden vader te worden? Martha, zult gy weige-
ren zyne zielsvriendinne , zyne vrouwe le worden ?

Teniers, ter zyde. — Wat hoor ik? Een ander bemint
haer mede! zoo, zoo!
M" JacoBus. — Ik weet, Martha, ja, ik weet, wat u

belet te antwoorden : gy stelt uw vertrouwen in iemand
anders : gy denkt dat gy de vrouwe van dien grooten heere
zult worden. Luister : als waerzegger heb ik u veel gezeid,
dat louter de waerheid was, en menigmeel heeft de wereld
my bewonderd. Luister : van uit de dooden zal ik voor
uwe oogen doen opstaen……. David Teniers. (Hy rukt
Teniers zyn valschen baerd af.) Daer staet hy : de valsche
baerd is hem afgetrokken…. Ziet gy ’t wel, Martha; die
heer meende ’ niet zeer opregt met u. Neen, wanneer
men zyn uiterlyke vervalscht, kan het met het inwendige
des menschen niet zeer rigtig uitzien.

en

ne is