t Lief paertje moog’ den name lezen,
Die aen uw huis gegeven wordt.
Het zegg’, na ’l bruiloft hier mogl wezen:
Vol waerheid is hun uithangbord.
TE SAMEN. 7
TENIERS, MARTHA, BAES VAN OOST.
Het zegg’, na ’L bruiloft hier mogt wezen:
Vol waerheid is hun uithangbord.

BAES vAN Oost, tot Tenders. — Saperlot, meester, ge gaet
ook onder ’t zingen, ’nen draed : ‘tis alsof ge tooverde.
Men ziet reeds wat het zal worden : men begint de bruiloft
te kunnen onderscheiden.

MARTHA. — ’t Is regt schoon, wat er op staet! (Tegen
haren vader.) Die meester Daniël kan er weg mêe, niet
waer, vader ?

BAES VAN Oost. — Kind, ’k en hebbe ’t nooit gezien
’k en wist niet, dat er zulke knappe menschen in de wereld
waren.

MaRtna. — Vader, wat zal dat uithangbord bekeken
worden !
BAES van Oost. — Van wyd en zyd zal men komen

eloopen, om ’t werk van meester Daniël te bekyken : ik
eloof dat er, honderd uren in de rondte, geen enkel uit-
angbord als ’t myne zal bestaen : zelfs de schildery van
den hoogen autaer in onze kerk, die heeft er niets aen.

TENIERS. — Vindt ge dat, vader van Oost? ge zyt inder-
daed met weinig tevreden.

BAES VAN Oost. — Meester Daniël, zou-de niet eens drin-
ken? van zoo met de penseelen te werken, moet men flauw
worden. Martha, hael nog eens eene lekkere flesch bruine,
om den heer Daniël wat te sterken.

MARTHA. — Wel daer staet reeds de flesch , vader : de
meester heeft nog niet eens gedronken.

BAES VAN Oost. — Schenk in, kind, schenk in ! (Martha
biedt een beker aen Teniers, die drinkt) Ik ben zeker, myn-
heer Daniël, als ge zoo een paer bekers zult binnen gespeeld
hebben , dan zul-de wel met een kloekere hand schilderen,
dat er de bruiloft te plaisanter om zal worden.

g
o
gg
5
h