Dauw valt soms van de takken
als lafenis ons op de ogen.
Maar de dageraadstranen verdrogen

op ons hete oogleden, branden van verlangen.

Weten: stad in de ongrijpbare verte opgebouwd,

opdat wij al de wegen zouden kunnen gaan : u te vinden.
U te vinden! Maar dit: het wanhopig zoeken !

Ahasver te zijn ! Nooit rustende geest.

Elke rustplaats is leugen.

Zelfs over de baren gaat zoekend Kristus

en zijn handen vallen in de witte mist.

7 November 17.