moeten bevestigen, zou men ten minste een foutloze affiche mogen ver-
wachten, om van het verloop van deze bijeenkomst maar te zwijgen.
Gebrek aan communicatie manifesteert zich eveneens dikwijls binnen
de leiding van de vereniging — en daaruit voortvloeiend ook van de leiding
uit naar de leden toe. Informeert men naar bepaalde dingen, dan krijgt men
verwarde of diffuse antwoorden, er zijn duistere telefoontjes, afspraakjes her
en der, kortom, we hebben de indruk dat er soms achter de schermen (voor
zover die er zijn) flink wat gerommeld wordt. Soms komen er dan nog wat
goocheltrucjes aan te pas, waarbij men handig weg en weer schuift van de
raad van beheer naar een sectiebestuur, van de vereniging naar het mysterie
van de hoge raad, al dan niet met omwegjes naar provinciale overheid en
ministeriële diensten.
Als uiteindelijk antwoord op een konkrete vraag krijgt men dan het
geheimzinnige antwoord ‘dat men er mee bezig is’ (wie en waar dat dan ook
moge zijn).
Klein voorbeeldje : bij een vorig kongres werd besloten dat de
bijeenkomst te Waregem in het teken zou staan van de bibliotheekopleiding.
U zult intussen wel gemerkt hebben dat wij vandaag over iets heel anders
aan ’t praten zijn. Blijkbaar is men er vanuit gegaan dat iemand er wel mee
bezig was’ om plots te beseffen dat er niets was. In een moment van paniek
misschien is dan besloten tot een ander onderwerp over te gaan, zonder veel
motivering over het wegvallen van het andere. Zulke dingen komen
nochtans niet heel prettig over bij een aantal mensen. Velen gaan van
hieruit denken : laat ze maar kletsen, er komt toch niets van terecht.
Bij communicatie denken wij tenslotte ook aan de relaties naar buiten
uit — en dan bedoelen we wat we zouden kunnen noemen met een groot
woord Public Relations. Ook hierin lijkt ons de vereniging te kort te
schieten want weinig of niets van wat er in de vereniging omgaat of vanuit
de vereniging gebeurt krijgt een ruimere weerklank. Moet ook hieraan niet
wat meer worden gedaan? Want als het zo is dat een bibliotheek ergens ten
lande — om niet te zeggen dat het Turnhout is de nationale TV-zender
haalt bij haar eerste lustrum, dan moet de vereniging het toch ook gedaan
kunnen krijgen dat in het gezegende jaar 77 waarin de IFLA in België komt
feestvieren (U zag toch ook de invitaties waarop zelfs de stadsnamen niet in
het Nederlands konden vermeld worden?), de TV eens uitgebreid aandacht
gaat schenken aan het OB werk in Vlaanderen en dan liefst in een dege-
lijk gedokumenteerd en aantrekkelijk opgebouwd programma.
2.	Als tweede oorzaak van dit vage beeld zagen wij — en het vloeit
gedeeltelijk uit punt 1 voort: ‘het gebrek aan aansluiting bij de realiteit.
Daarmee bedoelen wij dat de vereniging naar ons gevoel zich wel met
allerlei dingen bezighoudt — en dikwijls zeer intensief maar dat ze in-
tussen even vrolijk aan een aantal wezenlijke dingen voorbijgaat, die dus
Bibliotheekgids—Jg. 53 — Nr. 2-3 — 1977 /	93