, i::i _ onmatigheid waren nog niet tot mij doorge-
kingen tegen geestelijke onmg	gemaakt !
drongen en hadden m j	^	welke tien,' twintig jaren
Nu hervat ik wel	uevredigden en ik vmd er mij goed bij,
her mijn aandacht lokten	duché welke ik thans speciaal op
want Baekelmans ktterk*^. -	# andermaal en
t oog heb, m haar geheel	zijn schalkschen humor
fiwgiii oieTs;iSk :&-oL « » ^4
lezend publiek nader te brengen. Kortom, om t er maar meen vleug
uit te flappen, dat hij ons Antwerpen, ons mooie, eemge Antwerpen,
als kader waarbinnen of als achtergrond waarvoor de kinderenzijne
fantazie hun zwaai nemen, koos en trouw bleef, heeft mi] van stonde
aan sympathiek tegenover hem gestemd.
Wie van Baekelmans spreekt, denkt aan de haven—
Geen schrijver die als Baekelmans het leven weet af te beelden.
Door zijn werk klopt de polsslag van het bedrijvige leven der kaaien ;
van af- tot aanmonsteren, de heele doening van die eigenaardige en
kleurige wereld. Baekelmans geeft het weer zooals het is, zonder roman-
tiek, met den humor en de tragiek der werkelijkheid. Hoe alzijdig zijn
talent ook is, en wat we van Baekelmans lazen, toch blijft dat deel van
zijn werk ons ’t liefst, omdat het leeft, zooals de haven zelf.
Maar, even hoog als de schrijver, staat de mensch. Hoevelen,
jongeren, heeft Baekelmans, door zijn gul onthaal, zijn hartig woord,
zijn raad en zijn vriendelijke opmerkingen, niet op den goeden weg
geloodst. Van hoe menig « letterkundig eersteling » is Baekelmans wel
niet de peter geweest?
Dragen velen Baekelmans op de lippen, velen ook dragen hem
in het hart. En dat is, voorzeker, niet zijn minste verdienste.
PIET VINGERHOETS.
« Zooals in vreemde innigheid de verloren kinderen der maat-
sc appij ons aantrokken, de weerspannigen en onterfden, de verdrukten
en uitensporigen , zoo hadden wij als instinctmatig lief vergeten, mis-
kende hguren uit onze letterkunde_enz. »
broch"ldUS L°de Baekelmans in ^jn inleiding tot W. G. van Focquen-
geen lolleken « glJ S ^6n m£uF Hij zeeft geen manestralen, knoopt
ïen; hij staat mpn Vi.a§1§e1tok’ siert §een testen uit het boek der zie-
deoever met trillen!?1 § ^ te vertellen in het briesje van den Schel-
le snuiven; hij kijkt	den ei?en %enr van teer en ziltigheid
- -jkt naar de blauw-oogige kerels, die hun borst vol
108