der fcholieren Kennen ,-enz. 157

ken de mensch in dit leven wezenlijk gelukkig
kan worden , dat is, inwendige TUSt, a
ftoorde tevredenheid, en hartelijke blijdfch rap
genieten; met één woord, om ieder in Shad
{tand dat geluk te verfchaffen „ waarvoor hij in
dezen Ee is. Gelukkig, driewerf gelukkig
eee gij dus met regt w zelven en uwe leers
lingen noemen , wanneer gij hen, door eigen
ervari ine: ten volle van de waarlreid overtuigen
kunt, dat het hem, die den Heere vreest, (dat
is, dien kinder lijken eerbied jegens GcoD gen
welke hem alles zorgvuldig doet vermijden , wat
Hem mishaagt,) wel zal gaan in de laat/le das
gen > en hij 8 gezegend zal worden in den dag zijns
doods GD 2E indeli iks

3. Gewent hen, zoo veel mogelijk „ om bij de
beoordeeling en waardering der vergankeli lijke goe-

n daarop acht te geven, of , en in hoe verre

dere
dezelve dienen kunnen ter vermeerdering hun-
per liefde jegens cop , ter aaufporing tot het

goede, en gevolgelij! ijk ter bevordering van hun

arachtig geluk: en hieraan zult gij hen van
langzame hand ge wennen, wanneer gij zelve de
goederen dezer wereld naar den opgegeven maats
flaf beoerdeelt, em dit in uwe gefprekken en
gai ide doet blijken. Spreekt derhalve nooit
van fraaije kleederen en kostbare fpijzen, als
van dingen, die bij uitftek wenfchelijk zijne
Zest hun , integendeel, de waarheid , en tracht
Eee te overtuigen „ dat men in een ReRKORENS
rewaad, en ouder het genot van fober , doch
Wezord ‘voedfel, het best gefchikt is, om goed
te

Á

(*) Predik. VIII: za.