18

ze hield toch nog altijd »’euren Paschen». Joa en dan moest ze
biechten en dan kreeg ze ’n »krùske«. O, dan moest ze toch
lachen! Zoo ’ne pastoor, eh? diejen vroeg van alles: Of ze gevloekt
had, en dan moest ’m altijd zjuust weten ’oeveel keerens. Neeë,
dà wist ze van eighe niet zjuust, moar dan zei ze altijd: »min
of meer«, »zeven keerens (min of meer)«, »tien keerens (min of
meer)«... zeedet, dan had ze nooit noodig te liegen. En dan vroeg

’m ook of ze al »’'nen vraierk« had, en wat ze daar mee deed. En
of ze wel ’s met »'euren vingeren« aan »’euren piet« })…. ge wet,

ZOOË..…. kwam... ioi-oi-oi... zooë ’nen onbeschofterik.…. Awel, en
dan kreeg ze absollûüse, zeedet.…. of ghe kraigt ’ne penneténgse…
zooë ennigte rozen'oedjes bidden... versta-det?.…. Maar »ze zat

d'r niets mee in«, ®) zulle... iòi-oi-oi..….! Of ze nog kost bidden?
Nà, zooë bietsje, maar toch niet veel, zulle. Nen mengsch ver-
ghet dà, zeedet... Maar ze kende nog ’n ’iel schoon gebed; dat
zeiden de Kalâänte op, in de staminée’s: lustert ’'ne keer:

Onze voader die in d'n herberg zijt,

Ghe'eiligd zij d'n besten besten klaren,

Loat ons toekomen den zjenevel

Gheft ongs ongzen doaghelaikschen droppel

En vergheft ons ongze schûlde

Die wà in d'n herberg stoan 'ebben,

'laik wà vergheive aan de boaze

Welke slechte drâänke verkoope.

Leid ongs niet in de kroegen

Maar verlos ons van alle ledige gloaze... Amen!

En toen Lena stil begon te glimlachen: »Joa maar wacht wat,
‘k ken ‘kik nog ’n veel schoener, zulle. enfin, ghe wet ’n »Avé« %)
Me Ustertmnenkeenmastenbliefe mn

Wees gheghroet zjenevelvat

Vol van spirituus, wà zijn met u.
Gebenedijd ies ’t citroentsje

En gebenedijd ies de vreugd’ van ’t fleschke.
’eilieg zjenevelvat

Moeder der zjenevelneuzen

Zorgt veur ongs, ârme dronkaards

Nu, en in de uure

Als wà aan ’t zoipe zain.. … Amen!”

— Daar wist »meneer pastoor» toch niets van, hè?
— Joi-oi-oi?”

1) Vrouwelijkheid. 2) Ze gaf d’r niets om. 3) Ave Maria.