denkbeelden te doen verkrijgens ir?

ben wij reeds in de vorige les aangewezen.
Worden de kinderen uit een boek ‘onderwezen ,
welk uit vragen en antwoorden beftaat ,- en
wilt gij alleen weten, of zij het antwoord , dat
in het boek ftaat, van buiten kunnen opzeg-
gen, dan kunt gij de vraag letterlijk doen, zoo
als die in hetzelve gevonden wordt, en het daar=
bij laten berusten; maar wilt gi onderzoeken,
of zij het antwoord wel werltaan, (waarop het
toch het meest aankomt,) dan moet men het
zelden of nooit hierbij laten , hoe vaardig ook
het antwoord op de voorgeftelde vraag wezen
moge: want een kind kan vraag en antwoord
letterlijk in zijn geheugen hebben , zonder dat
het van beiden iets begrijpe. Om nu te ontdek-
ken, of en hoe de kinderen het antwoord vere
ftaan, moet gij hen daartoe trachten te brengen,
dat zij hunne gedachten over de zaak, welke in
het antwoord vervat is, niet meer met de woor=
den van het boek in het verband, 200 als zij
daar flaan, maar met hunne eigen, zelf gekozen
woorden en uitdrukkingen, te kernen geven. Hier-
toe, en om over het algemeen de denkbeelden
der u toevertrouwde jeugd te leeren kennen s
kunnen de volgende middelen, waaruit gij voor
ieder geval het beste kiest, met veel vrucht ge-
bezigd worden.

1. Bedient u van gelijkfoortige vragen, dat ist
draagt de vraag, die in het hoek ftaat, met ge-
lijkbeteekenende woorden en uitdrukkingen voor;
en hierbij moet gij van zoodanigen gebruik ma-
ken, waarvan de kinderen gemakkelijk kunnen
inzien, dat zij op hetzelfde nederkomen, en dus
de vraag, wat de zaak betreft, dezelfde blijft.
Bij voorbeeld: de vraag; „‚ moeten wij GODS 86-

ns ‚, DGs