168

— Kan ’k je nou niet lijmen Bram?

II — Nee, bi-je-meschoghe? Die tije zijn voorbij. Me komplimente
EE aan je teergeliefde! Amuzeer je... Wacht, ik wou nog wat
zegge... Verrek! wat bin ik suf in me kop...o, ja... de andere
week speelt ze hé? Zou ’t te veel fan je geferregd zijn as je’s foor
n keertje in de Universel }) kwam? Dan bin ik d'r ook …
HE — Goed. Afgesproken. Ga je dan nou met mij mee naar, De
Ei Werker? Kom!
bi — Bìje bezope? Lekker biefstukkie en kosjere ham. Ajuus hocr.
Amuseer je.

— Kom, wees niet zoo stom!

— Hang je op an ’n touw! Rooie Sociaal! De groete an je
zeergeliefde.

En hij rolde breed-uit, hoed scheef, beentjes zeer kort, 'n res-
taurant binnen.

 

De twee anderen waren ’n heel eind vòòr. Dàvid had z'n stok
als ’n officiers-sabel tegen z’n schouder doen rusten, deed hevig
met z’n rechterarm, Dejongh soms ’n stoot in de zij gevend, of
langzamer loopend, ’m bij z'n mouw vasthoudend.

En terwijl Levie ze inhaalde ging ’t ’m door ’t hoofd: die-
zelfde Bram... had met ’m gezworven van vergadering naar ver-
gadering. nòg vuriger dan hij zelf; met veel takt de menschen
aan ’t werk brengend... was zelfs Fransch gaan leeren om sommige
bladen en tijdschriften te kunnen lezen... Wallebakte nu den heelen
NE nacht in ’n restaurant rond, vretend en biljartend, had maling aan
alles;.. weer een, die aan ’t afzakken was;..…. nù kon ie nog
even sentimenteel worden... maar vloekte ’t d'r direkt weer uit .…
ook dat zou-die wel spoedig verliezen.

Dejongh was bezig, uit te leggen dat-ie zooveel fan Jode hield.
Iedere Jode jonge moest mit ’n Krrristin trouwe.., en omgekeerd
netuurlijk ook!... as ik nog ’s menister worr’, dan laat ’k dat in de
A wet sette. Snap je-n-m? Dan zijn ommers ofer ‘n paar jaar alle
minsche fan èèn ras? En dan zijn alle rasse-ferschillen en alle

ràssehaat, — die is dan miteen uitgerroeid.
En David, met militair gezwaai van wandelstok, betoogde er

e)

 

 

EN tegenin: Och nee! je stalt de kwastie heelemaal ferkecerd.… ’t
frije huwelijk... dád is de oplossing; ’t vergemakkelijke fan de

| echtscheiding, dat kan oók al hellepe. Stel je nou ’s in mijn plaats:
God, ik schaam me d’r niks foor!... me frouw en ik passe heele-
maal niet bij mekaar... Mijn schuld is ’t niet, en haar schuld is

ook niet! As je nou fan elkaar áf wil, dan he-je zooveel romslom

en formaliteite... dat je d'r tege op ziet... dan sleurt ’t weer in.

En dat maakt iederéén ongelukkig. Zij kan nog best ’n andere
1) Bekend Café-chantant.