ef tuurd in de hoop dat de stier haar
eworpen en doodgetrapt hebben!

Met bevende handen streek het
warde haren uit het gezicht. Was da
lijk? Zoiets las men in boeken... maa
heid? Het was vreselijk! Hoe had ze
bedriegen! Hoe had ze kunnen gevoelig
schoft.…

Henk Versluis een SCHOFT? Ze huiverde. Ze had
hem vertrouwd, ze had hem sympatiek gevonden, ze
vas, nog steeds, niet ongevoelig voor hem! Fizat hi
dan zo’n grote macht over de vrouwen in het alge-
meen? Had hij Marietta Dupuis ook zo onder zijn in
vloed gekregen ?

Vooruit! Vlugger! Ze moest vlugger lopen! Ze
moest Marietta’s broeder verwittigen !

Ze verwachtte er zich elk ogenblik aan langs ach-
ter aangevallen te worden, een slag op 't hoofd te
krijgen, of een schot te horen weerkl inken, waardoor
ze dodelijk getroffen zou neerstorten. Maar de li ch-
ten van de steenweg doken op en weldra was ze aan
het einde van de landweg, zonder dat er iets gebeurd
was...

Aan de overkant bevond zich een herberg. Ze voelde
haar angst slechts wijken wanneer ze zich in het
verlichte portaal bevond. Daar drukte ze de handen op
haar wild kloppend hart. Moest ze nu de erik hier
tussen brengen? Zouden ze haar geloven? Hoe kon ze
John Dupuis verwittigen ?

Ze gluurde door het glas van de deur. Er brandde
één zwakke lamp in het midden van de herberg, maar
er was geen enkele verbruiker. Zouden deze n
in het bezit zijn van een telefoon? vroeg ze zich af.

ii
de

 

 

 

« Ik kan naar binnen gaan en het vragen » bedacht

« Als ze er géén hebben, dan moet ik ver der lopen
naar meneer en mevrouw Walravens, dan moet ik hen

46