| Full text |
Teniers. — Noch zyn leerling, noch zyn meester; maer
zyn beste vriend.
DE HEER VAN GRIMBERGEN. — Hebt gy ook zyne familie
gekend?
TENIERS. — Ja, zoo goed als de myne.
DE HEER VAN GRIMBERGEN. — Heer Daniël, mag ik u
vragen, van waer ge zyl ?
TENIERS. — Van Antwerpen.
DE HEERE VAN GRIMBERGEN. — Heer Daniël, indien ge
spoedig daer weêr keerde, zoudt ge-my willen behulpzaem
zyn tot het aenkoopen van een paer fraeie schilderyen uit
Teniers nalatenschap ?
TeMERS. — Waerom niet, weledele heer? ik zal gaerne
voor uwe belangen zorgen. (Ter zyde.) En ’t eener tyde
een weinigsken voor de myne, primo mihi.
DE HEER VAN GRIMBERGEN. — Ik bedank u ten hartelyk-
ste : ik ga dit goede nieuws aen Mevrouw mededeelen. (Af)
Achttiende tocneel.
BAES VAN OOST, MARTHA, TENIERS.
BAES vAN Oost. — Wat denkt er u van, Martha! Wel,
wel, wie had ooit gedacht, dat my op eenen kermisdag
zelven het geluk zoude te beurt gevallen zyn zulk een
meesterstuk, boven onze deur te zien pronken! Maer nu
blyft de groote vraeg : hoe zullen wy meester Daniël
datgene, wat hy voor ons deed vergoeden ?
MARTHA. — Vaderken lief, dat is myne zaek.
BAES VAN Oost. — Uwe zaek? Hoe moet ik dat verstaen?
MARTHA. — Reeds vroeger zag ik hem geerne : ik zal
hem nu nog liever zien.
Bars vaN Oost. — Hem nu nog liever zien !…. hei! hei!
wat hoor ik, myne dochter?
MARTHA. — De zuivere waerheid, vader... Hebt gy me
dezer dagen niet gezeid, toen gy my zoo droef zaegt:
« Martha, treur zoo niet, het gaet kermis zyn. Sedert het
ontslapen uwer moeder, zaliger gedachtenisse, zyt gy,
? |
