| Full text |
en van hem bezien te worden, (ter zyde) namelyk toen ik
als landzwerver, vóór hem poseerde, (luid) ’t was een
eerste meester, een vlug kunstenaer, een weêrgaloos
kermisschilder.
Teniers, ter zyde. — Een tweede liefhebber, die goed-
gunstig over den doode denkt : jammer, dat hy een arme
duivel is, anders ware er gelegenheid, om eene dubbel
goede geldzaek te doen.
DE HEERE VAN GRIMBERGEN. — Zoo, zoo, man lief, gy hebt
Teniers gekend, een kunstenaer, zoo oorspronkelyk in zyn
trant als eenig kunstenaer in de wereld ooit was : gy zyt
gelukkiger dan ik, die wel eenige zyner werken zag; maer
helaes! hem nooit in persoon mogt leeren kennen. Nu,
verschooning,mynheer, ik kan my hier niet langer ophouden ;
ik ga nog een wandelingsken doen : de ligging des lands is
verleidend. (Af.)
Veertiemde tooneel.
Mr JACOBUS, TENIERS.
M: JacoBus, na Teniers een oogenblik te hebben gade
geslagen. — Dat gezicht is my niet vreemd, en, indien ik
my niet bearieg, dan is ’t Teniers in persoon. Wat mag dat
in hebben, dat hy zich zoo voor dood uitgeeft, terwyl hy
zich hier in dit dorp bevindt? Dit wil ik onderzoeken:
’t kan me in myn waerzeggen le pas komen.
(Ondertusschen heeft zich Teniers op den
achtergrond begeven, hy haelt een zak-
boekjen voor den dag, en gaet aen het
teekenen. De waerzegger af.)
Wyftiende toomeel.
MARTHA, TENIERS.
MaArrua, terwyl zy eene flesch op de tafel stelt. — Heer
Daniël, zie hier eene flesch (zy kykt hem na). Maer...
zoo... wal doet ge daer?
? |
