| Full text |
NA ie
lamden door de Unie van Utrecht ten maldeele zijn
moest van Antwerpen en van Brabant, het hart der
Nederlanden, hebben zij dadelijk aangevoeld. Velen
hunmer dreven handel met Portugal en Spanje: kapi-
teïnen weigeren den eed: van trouw aan Amjou uit
vrees voor hun handelsbelangen in het Iberisch
Schiereiland. De anti-Anjou-houdimg te Antwerpen,
uitloopend ten spite van Oranje en Marmix op de
Fransche Furie, is door de kolonellen miet belkampt,
eerder bevorderd geworden. En het heeft ongemeene
beteekenis gehad: voor de taak van Farnese.
Voor eem militaire geschiedenis van denm oorlog
tegen Farmese, voor het begrip van de Amtwierpsche
militaire prestatie, is het noodig het werk der kolo-
niellen te kenmen. Eén hummer heeft gevochten en is
er bij dood gebleven: Vierendeel aan de Kipdorp-
poort bij de Fransdhe furie. Eén hunner was een
beroepsmilitair; hij is er ook te Antwerpen als kolo-
nel om afgedankt geworden: Pauwels Tudher. Hij zal
daarma Diest verdedigen, en verliezen, en er zware
vervolging om lijden. Eén hunner heeft als lolomel
een strijd, gevolgd: Marnix in Mei 1585. Maar de
kolonellen hadden. buiten de burgerschie wacht, die.
enkel voor die rust der stad, of eventueel ergens voor
rustige bezetting diende, ook mog « soldaten » of
huurlingen die de fromtierforten van Antwerpen
bezetten als van Lilloo, de drie buttenischansen van
Dambrugge, Deurne en Luisbekelaar, en de forten
van het Donksken, van Willebroek, van de Margriet
en van het Veer. De kolonellen hebben nüet zooweer
in het vuur geweest: ze hebben zich echter zeer vlij-
tig om de versterking der stad! gemoeid, evenals zij
gewaakt hebben op bespiedine, op financieering, op
Ee
eN
? |
