| Full text |
TERRI
Ee
RN nr
eenma
Ere
ne
En
dl
A
as
lijke verzoeningsvoorstellen, die het Calvinisme in die
Zuidelijke provinciën in ieder geval zouden hebben
ingetoomd, minder radicaalvijandig stonden dan
degenen die zich door menschen als Villiers, de Taf-
fin’s, Marnix. en de andere consistorialen: lieten beïn-
vloedien. Waar nu die kolonellen zich verantwoordelijk
rekenden voor die veiligthieid der stad, hebben ze ook
het initiatief genomen zoo van den eersten religions-
vrede (29 Augustus 1578) als van den tweeden (12
Juni 1579), en van de verloochening dezer om ve
komen tot de «schorsing der Roomsche welilgie » cl
Juli 1581). Ook de aanslagen op de geestelijke goe-
deren, de afbraak der altaren in 1581, de vernüeti-
sing der kloosters en de ombouwing der kloosterer-
ven, zijn door de kolonellen, en vooral door de
tweede ploeg, doorgevoerd.
Een dramatische verwikkeling doet zich voor ún die
geschiedenis dier kolonellen met het inhalen en hul-
digen door Oranje, Marnix en de Staten, van diem —
katholieken — duc d'Amjou, die hier de « chiristelijlke
republiek » kwam schenden. De eenige kolonel die
gesneuveld is, ús gevallen in de Fransche furie. In
den Zomer van 1583 kan Oramje niet meer rekenen
op die wendiels der kolomellen en op 22 Juli zal hij voor
goed Antwerpen verlaten. Men mag meenen dat van
af de overheersching van den Breeden Raad over de
kolonellen, deze laatsten steeds geneigd zijn geweest
om het extremisme te dienen.
Opvallend: üs, am verband. hüermede, dat we na de
verzoening met Farnese, vooral kolonellen der eerste
ploeg kathioliciseerend| te Antwerpen terugvinden:
Schetz, Tucher, die Liantmieter, de ietwat latere de la
Faille e.a, terwijl die van de laatste ploegen, Bar-
— ll —
AE
Hs
? |
