IN T BLAUWE SCHAAP.

V

De koffie was opgeschonken, de witporceleinen tas-
kens stonden met melk- en suikerpot op de tafel, toen
Geertje op den inval kwam haren Geert met eene ver-
snapering te verrassen, waarop hij bijzonder gesteld
was. Zij wilde namelijk hem bij de koffie op krenten-
brood onthalen. Zij verzocht hem derhalve een oogen-
blikje alleen te blijven en wipte naar beneden, om in
den winkel van Mie Veerlemans van dat brood te gaan
koopen.

Alleen gebleven, dacht Geert, onder het rooken,
over het geluk na, dat het zijne zou wezen, als hij
eenmaal met Geertje in den echt zou vereenigd zijn
en een eigen tehuis hebben. Wat een engeltje van
een-vrouwken zou hij aan haar hebben! Zoo wijs, zoo
verstandig, zoo lief, en daarbij zoo naarstig en orde-
lievend, was geen ander meisje vele mijlen in de ronde.
Geenen voet verzette zij des zondags zonder hem,
eens dat zij naar de kerk was geweest; en in de week
was zij, men mocht komen, wanneer men wilde, altoos
aan den arbeid. Daarbij wist zij haar klein huishouden
zoo handig te beredderen !… Met hoeveel zorg was niet
alles op haar kamertje gepoetst en geschikt. Geen
stoel, die niet op zijne plaats stond; geen stukje huis-
raad, waarop een vlekje kleefde. ja, zij zou eene parel
van een huismoedertje, en hij de vergenoegdste der
echtgenooten wezen. En men zou gewild hebben, dat

hij van haar scheidde, dat hij soldaat wierd voor eene

Ze: