HOE ENGEL ZIJN BIENTJE KREEG. 205

formaliteiten waren, nademaal zij nergens dieren
hadden ontmoet, welke nevens de onze verdienden in
aanmerking te komen.…

» Wat ik u verder te verhalen heb, was zoo vleiend
voor ons en onzen Engel, dat ik bijna beschaamd ben
zelve het te moeten meedeelen en ’t liefst met stilzwij-
gen zoude voorbijgaan.

» Den volgenden donderdag had de weging plaats.
Ons lichtste varken woog veertig kilogrammen, ik zeg
kilogrammen, meer dan het zwaarste van Door
Matthysen, wiens beesten onmiddellijk na de onze
kwamen. Wij behaalden dus den prijs voor het ge-
wicht op de eervolste wijze. En nochtans had het niet
aan schelmerijen en guitenstreken van wege ettelijke
mededingers ontbroken. Verbeeldt u, dat er onmen-
schen waren, die om hunne varkens bij de weging
zwaarder te maken, dien ongelukkigen schepselen
spoeling met zand hadden opgegoten. Eene zoo verre-
gaande boosheid, zoo wreede barbaarschheid veront-
waardigde mij in den hoogsten graad. Ik viel in eene
appelflauwte, toen men ze mij berichtte, en thans
nog, na zoovele jaren, kan ik slechts met afgrijzen er
aan terugdenken.

« Zal ik u van de deelneming van het publiek en
van de schitterende betoogingen spreken, welke,
onze zegepraal vergezelden? Ik zie er tegen op, uit
vrees ze uyf{niet naar den eisch af te malen. Onze
lof, de lof van Engel was in aller mond; onze naam