Dn ee dn

Kn

   
  
  
    
 
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  
   

— 101 —

zich ten behoeve van het overige gedeelte der natuer
leenen. Maer dewyl God aen ons allen zintuigen
geschonken. heeft, die. volmaekt geschikt zyn; voor
de hoofdstoffen van de aerde waerop wy leven ;
voeten voor den bodem, eene long voor de lucht,
oogen voor het licht, zonder dat wy het gebruik dezer
deelen kunnen veranderen, heeft hy, die de ovr-
sprong van het leven is, het hart als het voornaemste
zintuig voor zich alleen behouden.

Ik slyt dus myn leven verre van de menschen ,
dien ik dienstig heb willen zyn, en door. welke ik
vervolgd ben geweest. Na een groot gedeelte van
Europa en eenige landstreken van Amerika en Afrika
doorgereisd te hebben, heb ik my-in dit byna on-
bewoond eiland nedergezet, door de zachte lucht-
gesteldheid.en de eenzaemheid uitgelokt. Eene hut
die ik ’t woud aen den voet van eenen boom ‘heb
gebouwd, een kleine akker door myne handen be-
ploegd, eene rivier die voorby myne wooning sroomt,
zyn voldoende voor myne behoeften en vernraken.
Ik voeg by dit genot het lezen van eenige goede
boeken, die my verbeteren. Zy doen zelfs de wereld,
die ik verlaten heb, tot myn geluk medewerken ;
zy vertoonen my een tafereel der driften, die hare
bewooners zoo ellendig maken ; door de vergelyking
die ik tusschen hun lot en het myne maek, doen die
schriften my een schynbaer geluk smaken. Als een
zeeman} die zich na een schipbreuk op eene rots
heeft gered, beschouw ik van. uit myne afzondering

VET

he

7

Ep

RENE
vs Ve

NE

VET

En

RC

me re DN