|

Koffiehuis.

Razend. Gedwarrel van stemmen, tot éen geraas vergroeid.
j >aks -gelui sn wat rest
Hoge klarinetklanken. Saksofoon geluiden en wat

daar tussen : Geweldig koperen orkest.

De buffetjufvrouw dromend. Heimwee of verlangen ?
Alles is hier een open raadsel. De oplossing echter vindt geen.

Zacht autoritair de waard. Simbool van toekomst en verleen.

En ‘t eeuwig spel van spelers schijn en wezen,
vast het gelaat, niet te doorlezen;

behoedzaam defensief, maar de sterkte van hen die niet vrezen.

Solidariteit der spel-geruchten,
van de tragies-ernstige domino's, fatum-zwart

tot der billartballen rood-wit luchtig vluchten.

Geblaseerde rasta’s; daarnaast huiselike dikbuiken, —
alles weerom schijn, — dames die eeuwig goedig toeluiken :

allen Babelbouwers van dezelfde gebazel-innigheid.

Gebannen is de innigheid uit de straat,
achtervolgde -faun, binnen de koffiehuizen gedreven.

De zwakke muren zijn de sterke dam tussen dood en leven.
Bij ‘teven openen der deur, klinkt wat daarbuiten is, de trem,

Of ‘t geroep van een venter, als een onheimelike stem :

heel even. Dan herneemt ’t orkest zijn razende galop.

14-21 Januarie '17.