284 DE SCHEEPSTIMMERLIEDEN EN ANDERE VERHALEN.

vinden, al zeg ik ’t zelf. Maar, nogeens : het kan
niet zijn : ik ben niet te koop. Dan trok ik nog liever
gratis op, bij voorbeeld voor Sus, den zoon van uwen
buurman Stevens, den kleermaker. De sukkel is En
och arme! insgelijks ingeloot, en hij moet tegen-
woordig alleen het brood voor het gansche gezin
winnen : de vaderligt al twee maanden ziek te bed;
en als de jongen weg is, hebben hij, de moeder en de
overige kinders niet meer te eten…. Zie, het hart
breekt mij, wanneer ik er aan peins. Ik mag wat
zijn, indien ik niet meer dan eens reeds er aan
gedacht heb de brave menschen uit: den druk te
helpen. »

Geertje verschrok andermaal.

« Wat! » kreet zij beangstigd. « Gij zoudt er toe
kunnen besluiten... ? »

« Maak u niet ongerust, Geertje, » zei de voerman
haar vriendelijk toelachende. « Het was slechts
eene vliegende gedachte. Ja, zoo ik vrij ware of
zoo gij mij den zak gaaft.…. Doch zoolang zulks
niet is, en ’t zal wel nimmer het geval wezen,
hoop ik, is er geen nood, dat ik dienst neem in een
ander regiment, dan dat van de gehuwde mans,
om onder uw commando te marscheeren, als het

u zal believen met mij naar het stadhuis en de kerk te
wandelen, »