—_: Hoop ’t waer te nemen«, kraakte ’t deftig door ’t gan-

getje.
Intusschen stond Hanna zich voor den spiegel met ’n pijpje cacao-
boter af te schminken... Toen kamde ze d'r haar uit en ging zich

onder de kraan wasschen.

— Daar doet ghe slecht an, kind«, waarschuwde de ouwe ….
»Ghe mokt d'r uw vel heeleghansch mee kapot.

Hanna’s tongetje kwam even onder ’t stompe neusje poes-likken.
»Bah. anders blijft ’t zoo plekkerig«. En ze boende zich met ’n
dunnen handdoek ’t gezicht glad. Glimmend, maar zeer bleek, de
haren slap en glansloos, ging ze toen bij Levie staan, en hield d'r
wang bij z’n neus.

»Zoo nou ben ’k weer frisch, hè jonge.

»Elink zoo, meid. Kom, nou zal ’k je ’s gauw helpen. En voor-
zichtig begon-ie de kleeren in ’n koffer te pakken. Zoo, dat vet
heb-je nie-meer noodig? Dat rood natuurlijk ook nie-meer, poeier
ook nie-meer. Nou, zorg maar dat je gauw aangekleed bent, ik
ben al bijna klaar. Die schminkdoeke maar wegsmijten? Nee?
Nou òòk goeds.

— Nu moet ons Lowieke mij een minuutsje excuzeeren, zei de
ouwe, en ze wees op 'n waterpot, die onder ’t gootsteentje stond.
s Eventjes »pie-pie« doen. Ghe wet, ’k gha nie gheire op diejen
closet ’ier.

on Meclezienmadam:

Levie vloog ’t trapje af, en ging ’n paar stukken chokola halen.
Toen-ie terugkwam stond de deur van ’t kleedhokje half-open, en
de spiegel weerkaatste de ouwe vette vrouw, die met opgeheven
blooten arm zich naarstig stond te berozigen.

— Hier Madam, ’k zal maar. voor u neerleggen, hé?

— Ghe overstelpt me. Mercì, zulle!

— Dat is van blijdschap, Madam. Kom Han’ ga je mee?

Maar Hanna stampte op den grond.

— Als ghe nâ zoo beghint, dan kun-de wel alleen ghoan«. Stuursch,
t stompe neusje in beweging, werd ’t gesproken.

— Och kìnd, ’k bedoel immers niet kwaads. Mag ’k niet blij
zijn, nu je klaar bent voor van avond? En Levie pakte den zwa-
ren koffer op. »Heb je alles? Je portemenée niet in je schoen laten
zitten? Nee? Nou, moet je daar nu zoo om lachen? ’t kan toch
wel gebeuren? Goed afgeschminkt? Kom hier sloddervos, kijk ’s
hier op je slapen. Zie je, als d'r niet geïnspekteerd wordt loopt ’t
op niets uit. Was u ook zoo Madam? Ja? O, gelukkig! ik dacht
dat zij ‘n uitzondering was... Nu, klaar?« Hij wipte den zwaren
koffer ongeduldig op en neer... »N'avond Madame. Veel suksés
hoor! Afijn daar twijfel ilk niet aan. t Allerbeste, Madam«.

De ouwe aktrice lei d'r schminksmurrie even neer en kuste

)