Gevecht van Jacob met de engel
Rond de jaren 1930 komt de Litouws-Franse beeldhouwer Lipchitz na de eerder kubistische en transparante sculpturen uit zijn vorige periode, tot massievere, meer lyrische vormen die ook meer spanning in zich dragen. De onderwerpen verwijzen naar religieuze of mythologische taferelen die voor die tijd symbolisch zijn. Ontmoetingen hebbe Lipchitz steeds geboeid en ieder werk van hem beeldt een ontmoeting uit. De verstrengeling van krachten die hieruit ontstaat, laat zich zien in alle onderdelen, ook in de meest anatomische zoals oren, armen, knieën, en resulteert in een feitelijke vereniging van gestalten, op vrije, associatieve manier tot stand gebracht door de kunstenaar. Met Gevecht van Jacob met de Engel vertelt Lipchitz het bekende Bijbelverhaal zoals het is terug te vinden in het boek Genesis in ht Oude Testament. Jacob is daarin de derde aartsvader na Abraham en Isaak en de stamvader van de Israëlieten, wier twaalf stammen uit zijn twaalf zoons zijn ontstaan. In het gevecht met een engel wordt hem dit medegedeeld. Lipchitz geeft deze scène heel gecompliceerd en beweeglijk weer, zodat er bijna geen onderscheid kan worden gemaakt tussen worsteling en omhelzing, tussen conflict en verzoening.