ijl-zilver in de morgen-blauwe nevel-gloed, tegen ’t gedempte
zonne-geglinster, dat schijnt door puur- “kristallen ‘vliezen van ijs.

De Onsentld. blij-blauwe oogen zien naar den nevel-glanzenden
stil-juichenden lente-hemel, engelachtie half-omhoog.

En terwijl ’t geluidloos voorttrippelt op z'n gelig-blanke
beentjes.

Storten in bij ieder pasje: achter 'm de donkere steen-wanden der
paleizen; hellen traag naar elkaar met sombere beschaduwing van
lente-nevels, en verdwijnen stil in de goudlachende wolken .….

Achter ’m is de straat hòòg gevulc d, met brokkige opeenstape-
ling van gouden eo

Neenlsecenmaecluid made straat leste nn:
't Schattige kind-engeltje trippelt kalm-zacht voort... z'n roze
kin is vloei-perelrond,... en naar wat ’t ziet met z’n hagel-blauwe

onschuld-oogjes.…

Strekt ’t verlangend uit: z'n vacht-bekleede armpjes, met de
poezel-paarl-roze wijzende vingertjes... en ’t zachte lijfje helt
licht voorover in 0 getrippel ….

In de verte waar de weg èven-versombert, ziet ’t ’n duivelsch-
spelende kermis B rosse vlam-tongen, geel-en-zwartrosse tong-
vlammen .….

En naar die satanisch-lokkende ros-laai-lekkende
strekt ’t in stil verlangen z’n rein-blanken vacht-bekleede armpjes.

Achter ’'m storten de hooge paleizen statig-langzaam in, ver-
dwijnen in ’t nevelgoud stil, en vullen de baan met brokk elige
Rele van gouden puinklompen….

In den bol-zwoelen, verschiet-blauwen Lente-morgen …