| Full text |
— 130 —
van het Magislraet met weinigandere Leliaerts ook aen
met den roep: Frankryk! Frankryk! Leve de Koning!
Leve de Koningin!
___De trotsche Jolranna ontvlamde in innige razerny ,
wanneer zy geene enkele stem uit het volk of de am—
bachten hoorde opgaen. Al de burgeren bleven beweeg-
loos staen, zonder een bewys van eerbied of vreugde te
geven. @ De toornige Koningin verkropte haer spyt
voor dit oogenblik, en liet slechts op haer gelaet het diep
misnoegen , dat zy gevoelde, blyken.
Een weinig ter zyde van den troon bevond zich een
hoop Edelvrouwen, allen gezeten op de fraeiste hakke-
nyen die men beschouwen mocht. Om de Koningin
Johanna heerlyk te ontvangen, hadden zy zich zoo
kostbaer met juweelen en schatten behangen en bedekt,
dat het schemerend oog den glans harer kleeding niet
verdragen kon.
Machteld, de schoone jonge dochter van den Leeuw
van Vlaenderen, stond voor aen en viel de eerste onder
het gezicht der Koningin. Hare kleedy bestond uit de
volgende stukken :
Een lange puntige boed van geele zyde, op zyne ge-
heele lengte met rood fluweelen linten overvlochten,
zwaeide met lossen zwier boven haer hoofd: onder uit
dit hulsel viel een doek van het fynste lynwaed, langs
1 Philippus syne intrede te Brugghe gedaen hebbende, was hy verwon-
derd dat de inwooners hem met geene genoegsame teekenen van blydschap
ontvangen hadden.
Jaerboeken van Brugge.
— 131 —
hare wangen , over haren hals en schouders, tot by het
midden van den rug. Boven uit den top der kap, aen
eenen gouden knoop, hing een doorschynende sluier, in
denwelken duizend gulden en zilveren stipjes gewrocht
waren, en die op den rug der hakkeny volgens de be-
wegingen der Jonkvrouw heen en weder wapperde. Haer
bovenkleed was op de borst open en liet een keurslyf
van lazuer fluweel met zyne zilveren snoeren zien ; het
daelde slechts tot aen de knien en was van het koste
Iykste gouden laken. Onder uit dien bovenkolder kwam
een groen satynen samaer , die zoo lang was dat de vou
wen langs de zyde der hakkeny neêrhingen en meerma-
len de aerde raekten. Aerdig was de weêrglans van dit
ryke kleedsel; want by alle bewegingen veranderde het
van toon en kleur. Dan scheen het, door de zon verlicht,
als het fynste goud met gelen glans te blinken, dan
weder werd het groen, dan weder blaeuw. Op de borst
der jonge Edelvrouw , waer de twee einden van een kos-
telyk peerlsnoer zich vereenigden, blonk eene plact
van geslagen goud, op dewelke de zwarte Leeuw van
Vlaenderen kunstiglyk in gitsteen was gesneden. Een
gordel, ook met gouden schelpjes bedekt, en waeraen
zyden en zilveren freniën hingen, neep haer den mid-
del met een slot van twee robynen vast.
De hakkeny die deze prachtige Jonkvrouw voerde was
ook op heel haer wig met gulden en zilveren plaetjes
en waggelende eekeltjes versierd.
Men voege nu daer by de reedsgekende schoonheid
der gelaetstrekken, en de zwierigheid der tengere leden
van het meisje, en men vorme zich een denkbeeld over
de bevalligheid die haer dan omringde. Waerlyk, zy
? |
